Di Inaakala ng Albularyo na Isang Makapangyarihang Nilalang ang Ginalit Niya Nung Ginamot Niya ang Inosenteng Bata na Kaibigan Nito

Lumalaban ang lalaki habang hawak-hawak ng limang kalalakihan ang kaniyang mga braso, binti at katawan para hindi siya makaalpas. Malakas ang masamang espiritu na sumanib sa kaniya. Sa gilid ng sinasanibang lalaki nakapwesto ang albularyong si Peping. Patuloy lang siya sa kaniyang seremonya at dasal.

“Masamang espiritu, lumayas ka sa katawan ng lalaking ito. Sa ngalan ng Ama, ng Anak at ng Espiritu Santo. Lumabas ka diyan.” nangisay ang lalaki bago ito nawalan ng malay.

Mahusay na albularyo si Peping. Siya ang takbuhan ng mga sinasapian at ng may mga sakit na walang perang pangbayad sa doktor. Hindi siya humihingi ng bayad para sa kaniyang serbisyo pero bilang pasasalamat ng kaniyang mga natulungan ay binibigyan siya ng mga ito ng mga gulay at mga prutas na inani nila sa kanilang bukirin. Ang iba naman ay sariwang gatas at itlog mula sa kanilang alagang hayop.

Walang tinatanggihang pasyente si Peping pero kung siya ang tatanungin ay mas ginaganahan siyang manggamot kung babae ang kaniyang gagamutin.

“Itaas mo ng kaunti ang mga braso mo nang malagyan ko ng langis ang iyong mga dibdib. Hindi lumalabas ang malamig na hangin sa iyong katawan kaya hindi mawala-wala ang ubo mo.” paliwanag ni Peping kay Sisa habang nilalamas niya ang malulusog nitong dibdib.

Matapos gamutin si Sisa ay si Belen naman ang sinunod ni Peping. Napilayan ang binti ng dalaga nung nadulas ito sa kanilang banyo. Magandang pagkakataon ito para kay Peping na matagal nang pinagiinteresan ang mapuputi nitong mga binti. Sa wakas ay madadampian na rin ito ng kaniyang mga palad. Matapos maglagay ng langis na ginagamit niya sa panggagamot ay malumanay niyang hinimas ang mga binti ni Belen. Dinama niya ito nung husto hanggang sa makuntento ang kaniyang pagnanasa.

Ang sumunod na pasyente ni Peping ay isang batang babae na hindi nakakalakad. Kasama nito ang kaniyang nanay at isang Amerikanang babae na mala-dyosa ang ganda. Nagsitayuan ang balahibo ni Peping nung magkatitigan sila ng banyagang babae pero ipinagkibit-balikat niya lang ito.

“Mukhang swerte ako ngayon araw, ah. Nahawakan ko na ang matagal ko ng pinagnanasahang binti tapos makakatikim pa ang aking mga kamay na isang inosente bata.” Bulong ni Peping sa kaniyang sarili. Sinimulan na niya ang kaniyang seremonya bago pabulong na binibigkas ang kaniyang dasal. Pagkatapos ay muli niyang nilagyan ng langis ang kaniyang mga palad bago sinimulan ang panggagamot sa batang babae.

Advertisement

Nagsimula si Peping sa paghilot ng talampakan ng batang babae pataas sa kaniyang tuhod. Tinagalan niya ang paghilot sa tuhod para hindi magduda sa kaniya ang mga kasama ng bata. Nakatulog ang bata habang hinihilot niya ang tuhod nito. Ilang minuto pa ang pinalipas ni Peping bago niya sinimulang hilutin ito pataas ng binti sa ilalim ng maluwag at mahabang paldang suot ng bata.

Tinagalan ni Peping ang paghilot sa binti habang pasimpleng sinasalat ng kaniyang mga daliri ang kaselanan ng walang kamalay-malay ng batang babae. Siniguro niya hindi aangat lagpas ng tuhod ang laylayan ng palda para hindi mahalata ang kaniyang ginagawa. Sa bawat pagsalat na kaniyang ginagawa ay patalim na patalim ang mga mata ng banyagang babae sa kaniyang likuran. Damang-dama ni Peping ang galit nito sa kaniya pero ipinagsawalang bahala niya lang ito dahil sarap na sarap siya sa kaniyang ginagawa.

Ang batang babae ang huling pasyente niya sa araw na iyon. Matapos niya itong gamutin ay umalis na ito ng nakasaklay kasama ang kaniyang nanay. Ang kasama nilang Amerikanang babae ay nagpaiwan. Pumuwesto sa harapan ni Peping ang mala-dyosang Amerikanang babae para rin magpagamot. “Bagong putahe para sa maiinit kong mga kamay.” Bungisngis ni Peping sa kaniyang sarili.

Katulad ng ginawa niya sa batang babae ay nagsimula siya sa talampakan pataas sa tuhod. Nakatulog din ito habang hinihilot niya ang mga tuhod nito kaya itinaas na niya ang kaniyang mga kamay sa binti ng babae patungo sa kaselanan nito. Ilang minuto palang ang lumilipas ng biglang mag-init ang mga ugat ng kamay ni Peping hanggang sa napahiyaw siya sa sakit.

Dumilat ang banyagang babae at matalim siyang tinitigan nito bago ito nagbago ng anyo. “Wala kang karapatan na pagsamantalahan ang kamusmusan ng aking kaibigan! Habang buhay kang mamumuhay sa sakit ng namamaga mong mga kamay. Iyan ang kaparusahang iginagawad ko sa iyo.”

Ang batang babae pala na hinipuan ni Peping ay prinoprotektahan ng isang makapangyarihang engkanto. Kaya pala nung nakita niya ito ay iba na ang pakiramdam niya sa banyaga. Pero pinairal pa rin niya ang kaniyang kalaswaan. Hindi na nakapanggamot si Peping. Habang buhay niyang ininda ang sakit ng namamaga niyang mga kamay.