Maagang Namulat sa Prostitusyon ang Bata, Isang Matandang Biyuda ang Mag-aahon sa Kanya sa Putik na Pinanggalingan

“Boy, magkano ba ang isang oras?” tanong ng matandang binabae.

“Isang daan po, puwede na!” sagot ng batang si Keempee.

“O, ayan ang dalawang daan, ha. Dalawang oras tayo.”

Pumasok ang bata kasama ang matandang binabae sa mumurahing motel. Dalawang oras na pagtatrabahuhan ni Keempee ang ibinayad sa kanya ng kanyang customer.

Dose anyos si Keempee nang mamulat sa prostitusyon. Maaga siyang naulila sa mga magulang at itinakwil ng mga kamag-anak kaya mag-isa siyang nakipagsalaparan kasama ang mga batang pariwara rin ang buhay. Ang pagbebenta ng laman ay paraan niya para mairaos ang pang-araw-araw na pangangailangan.

Sa kabila ng kinasasadlakan ay mayroon pa ring mabuting puso ang bata.

Minsan, nakita nito ang isang matandang babae na nakaiwan ng bag sa simbahan. Agad niyang kinuha ang bag at isinauli sa matanda.

“Ale, sa inyo po yata ito?” tanong niya rito.

Nagulat ang babae at hindi makapaniwalang ibinalik sa kanya ng isang gusgusing bata ang kanyang mamahaling bag.

“Aba, e napakabait mo namang bata! Salamat, ha? Anong pangalan mo at anong ginagawa mo dito?” wika ng matandang babae.

“Ako po si Keempee. Wala po akong bahay at dito lang po ako sa kalye natutulog,” aniya.

“Wala ka na bang mga magulang?”

Umiling ang bata. “Wala na po!”

“Nakakatuwa ka naman! Gusto mong sumama sa akin? Papakainin kita,” yaya nito.

“Talaga po!” manghang sabi ni Keempee.

Sumama ang bata sa matandang babae. Pinasakay siya sa magara nitong kotse at agad na lumarga ang sasakyan papalayo sa lugar na iyon.

Dinala siya nito sa magandang bahay kung saan ito nakatira. Pagpasok nila sa mala-mansyong tirahan ng matanda ay hinainan siya nito ng masasarap na pagkain na hindi pa niya natitikman sa tanang buhay niya.

“Ang sarap naman pong tumira dito,” sabi ni Keempee.

“Bakit, gusto mo bang dito ka na tumira?” tanong ng kausap.

Natuwa ang bata sa alok ng matanda at mas lalong ginanahang kumain. Maya-maya ay inusisa siya nito.

“Anong pinagkakaabalahan mo at paano ka nabubuhay sa kalye?” anito.

“Nagbebenta po ako…”

“Nagbebenta ng ano?” seryosong nitong tanong.

“Nagbebenta po ng laman.”

Nagimbal ang matanda sa isinagot ni Keempee. Hindi ito makapaniwala na sa murang edad ay nagagawa na ng bata ang paglalako ng laman.

“Diyos na mahabagin! Huwag mo nang uulitin iyon ha? Simula ngayon dito ka na titira sa akin. Ako nga pala si Zenaida. Lola Zen na lang ang itawag mo sa akin. Biyuda na ako at walang anak kaya ako na lang mag-isa ang nakatira dito,” anito.

Mula nang kupkupin siya ni Lola Zen sa bahay nito ay nagbago ang lahat para kay Keempee. Kung dati ay isang beses lang siya kung kumain sa isang araw, ngayon ay tatlong beses o higit pa. Kung dati ay hindi siya nagpapalit ng damit, ngayon ay iba’t-iba na ang isinusuot niya na binili sa kanya ng biyudang matanda. Kung dati ay natutulog lang siya sa malamig na semento, ngayon ay kumportable na siyang nakahiga sa malambot na kama. Ipinasok din siya ni Lola Zen sa isang pribadong eskwelahan para mag-aral. Madaling matuto si Keempee, sa katunayan ay nakikipagsabayan pa ito sa mga kaklase na mas naunang nag-aral kaysa sa kanya. Kinalimutan na rin niya ang dating madilim na hanapbuhay at itinuon ang sarili sa pag-aaral ng mabuti.

Isang araw, habang pauwi siya galing sa eskwelahan ay namukhaan siya ng mga bata na dati niyang nakasama sa kalye.

“Naks, bigatin ka na ngayon, Keempee, a! Balita ko may mayaman na kumupkop sa iyo?” tanong ng isang batang lalaki.

“A, e. Oo, kinupkop ako at pinatira ni Lola Zen sa malaki niyang bahay,” aniya.

“Talaga? Baka naman puwede mo kaming isama?” gatong pa ng isang bata.

“H-hindi puwede. Baka magalit si Lola Zen, e!” tanggi niya.

“G*go, hindi mo naman ipapaalam. Basta sabihin mo sa amin kung saan ang bahay niyo at kami na ang bahala. Pupuntahan ka na lang namin!”

Sa sinabing iyon ng mga kasama ay alam na niya ang binabalak ng mga ito. Mga notoryus na batang magnanakaw ang mga kasamahan kaya alam na alam na niya ang galawan ng mga ito. Nakaramdam siya ng takot dahil kapag hindi niya sinunod ang gusto ng mga kasama ay maaaring may gawin ito sa kanya o sa matandang kumupkop sa kanya, kaya nang umuwi siya sa bahay ay isinama niya ang mga ito.

“Wow, di ko akalaing ganito kaganda ang bago mong bahay!” sabi ng pinaka-lider sa grupo.

“Oo nga. Siguradong marami tayong…” hindi tinapos ng isang bata ang sasabihin at sa halip ay nagtawanan ang mga ito.

Kinagabihan ay kinukutuban na si Keempee sa gagawin ng mga kasamang bata sa kalye. Habang palakad-lakad siya sa sala ay naalala niya ang kabaitan ni Lola Zen sa kanya nang makilala siya nito sa simbahan hanggang sa patirahin siya sa bahay ng matanda. Hindi lang pagkain at tirahan ang ibinigay nito sa kanya, binigyan din siya nito ng karapatang makapag-aral at maituwid ang kanyang buhay. Kinausap niya ang biyudang babae at ipinagtapat ang tungkol sa balak na panloloob ng mga kasamahang magnanakaw sa bahay nito.

Agad na ipinaalam ni Lola Zen sa pulisya ang sinabi ni Keempee. Mabilis namang nadakip ang mga notoryus na magnanakaw.

“Salamat, Keempee at sinabi mo sa akin ang totoo,” wika ng matandang babae.

“Hindi po kasi kaya ng konsensiya ko na gawan ng masama ang taong kumupkop sa akin at nagbigay sa akin ng pagkakataong magbago. Patawarin niyo po ako, Lola Zen!” aniya.

“Wala kang kasalanan. Likas lang talagang mabuti ang puso mo!”

Ang kabutihang ibinigay sa kanya ni Lola Zen ay sinuklian din niya ng kabutihan.

Dahil sa ginawa niya ay mas lalo siyang hinangaan ng biyudang matanda. Ibinigay sa kanya ni Lola Zen ang apelyido nito at legal na inampon. Sa kanya rin ipinamana ng matanda ang mga ari-arian nito. Inalagaan niya si Lola Zen hanggang sa huling hininga ng mabait na biyuda. Ipinagpatuloy niya ang magandang ipinakita ng matanda sa pagkupkop din sa mga batang kalye na naligaw ng landas at tinulungan silang dalhin sa tamang daan.

Ano ang aral na natutunan mo sa kathang ito?

I-like at i-follow ang manunulat na si Inday Trending at subaybayan araw-araw ang bagong maiikling kwento ng inspirasyon na sumasalamin sa buhay, suliranin at karanasan ng isang Pilipino.

Maraming salamat sa pagtangkilik, Kabayan!