Dahil May Down Syndrome ang Ama ay Madaling Nakuha ng Ina ang Kustodiya Para sa Anak, Ngunit sa Huli’y Napagtanto ng Ina ang Importansya ng Ama sa Bata

“Akin lang, anak ko! Iwan mo siya dati! Akin lang anak ko!” sigaw ni Jake, punung-puno ng hinanakit. Siya ang ama ni Cathy, isang anim na taong gulang na batang may Down syndrome. Labis ang sakit na nararamdaman niya dahil nagbabalik ang ina ni Cathy, si Catleya, matapos silang iwan.

“May karapatan ako sa anak ko! Ako ang ina niya!” sigaw ni Catleya, sabay hablot kay Cathy na umiiyak. “Ayoko sayo! Gusto ko kay Papa! Hindi kita kilala!” sagot ni Cathy, na tila naguguluhan at puno ng takot.

Ang mga salitang iyon ay tila nagpatibay sa katotohanan na halos hindi na niya kilala ang kanyang ina. Mula nang ipanganak siya, iniwan na siya nito at si Jake. Isang bata na puno ng tanong, ngunit walang masagot.

Nagsimula ang kwento nina Jake at Catleya noong kabataan nila. Kahit may Down syndrome, nakilala pa rin si Jake dahil sa kanyang kagwapuhan. Minsan, nagkaroon siya ng pagkakataon na makilala si Catleya at nagustuhan ito ng dalaga.

Ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon, nabuntis ni Jake si Catleya. Ang mga magulang ng dalaga ay nagalit at hindi ito matanggap. Sa takot at kaguluhan, tumakas si Catleya mula sa responsibilidad at iniwan ang kanyang anak.

Ilang buwan pagkatapos maipadala sa Amerika ng kanyang mga magulang, nakilala ni Catleya ang isang Amerikano. Niligawan siya nito, at hindi nagtagal, nagpakasal sila sa Amerika, nagtangkang bumuo ng sariling pamilya.

Ngunit sa kabila ng kanilang mga pagsubok, hindi nagtagumpay ang mag-asawa na magkaroon ng sariling anak. Ito ang nagbigay-daan kay Catleya na balikan ang kanyang naiwan na anak sa Pilipinas. Nakita niya ang kanyang anak na nawawala sa kanyang buhay.

Nag-file si Catleya ng kustodiya para sa karapatan niya sa kanyang anak. Labis ang pangamba ni Jake dahil alam niyang wala siyang laban sa kanyang asawa. “Kung ako sayo, isuko mo na ang anak ko. Ako ang mas may kakayahang buhayin siya,” sigaw ni Catleya, puno ng galit.

“Pero ako ang ama niya! Paano mo nasabing wala akong kakayahan?” sagot ni Jake, nagmamasid sa kanyang anak. “Tignan mo, kapayat-payat na, puro galis pa!”

“Kasi laro kami n’yan, kaya ganyan ‘yan. Pero saya ‘yan sa akin!” paliwanag ni Jake. Ngunit sa kabila ng kanyang mga dahilan, itinuloy pa rin ni Catleya ang pagkuha sa kanilang anak.

Umabot sila sa korte at ang ina ang pinanigan ng hukom. Labis ang iyak ni Cathy habang pinaghihiwalay sila sa korte. Kahit ang mga nakikinig sa kaso ay naawa sa kinasapitan nina Jake at ng anak nitong si Cathy. Pero matibay ang loob ni Catleya sa kanyang desisyon.

“Aralin mo ang dapat mong gawin! Hindi ka puwedeng makasama sa akin!” sabi ng hukom, na nagdulot ng panghihinayang kay Jake. Agad na kinuha ng mga awtoridad ang bata at dinala ito kay Catleya.

Dinala ng mag-asawa si Cathy sa Amerika. Tuwang-tuwa ang mga in-laws ni Catleya, lalo na nang malaman na nagkaapo sila. Ngunit halata ang lungkot sa mga mata ni Cathy. Laging iniisip ang kanyang ama.

“Kamusta na kaya si Papa doon? Kumain na kaya siya? Baka hindi na naman nagkumot ‘yun,” malungkot na tanong ni Cathy sa sarili habang hawak ang kanyang manyika.

Narinig iyon ni Catleya at kitang-kita ang lungkot sa mga mata ng kanyang anak. Alam niyang kahit anong laruan ang ibigay niya, mas pipiliin pa rin ni Cathy ang lumang laruan na galing kay Jake. Dito siya nagdesisyon.

Nais ni Catleya na ipakita ang pagmamahal kay Cathy. Pero sa kabila ng kanyang mga pinagsasakripisyo, pakiramdam niya ay hindi pa rin siya sapat. Sa huli, nagdesisyon siyang ibalik si Cathy sa kanyang ama.

“Anak, ibabalik kita kay Papa mo. Mahal ka niyan, at gusto ko rin makilala mo siya,” sabi ni Catleya, na puno ng lungkot. “Kapag nagbakasyon kami, dadalaw ako sa’yo.”

Nagpasya si Catleya na gawin ang tama para sa kanilang pamilya. Tumawag siya kay Jake at ipaalam na ibabalik niya si Cathy. Alam niyang magiging masaya ang kanyang anak sa pagbabalik nito.

“Salamat, Catleya. Alam kong mahirap ang desisyon na ito,” sabi ni Jake, punung-puno ng emosyon. Nang ibalik ni Catleya si Cathy kay Jake, muling nagliwanag ang mga mata ng bata.

Masayang-masaya ang mag-ama sa muling pagsasama. Kahit na may sakit na dala ang nakaraan, ang pagmamahal ni Jake kay Cathy ay mas malalim at mas matatag. Pinangako niya na palagi siyang nariyan para sa anak.

Sa kabila ng mga pagsubok, natutunan ni Cathy na ang pagmamahal ay hindi lamang nakabatay sa pisikal na presensya, kundi sa ugnayan at koneksyon ng puso. At kahit wala si Catleya, alam niyang may pamilya pa rin siyang babalikan.

Sapagkat ang pamilya ay hindi lamang tungkol sa dugo, kundi sa pagmamahal, pagtanggap, at pag-unawa. Ngayon, masaya si Cathy kasama si Jake, at alam niyang mahal siya nito ng tunay.

Sa bawat tawanan at yakap nila, unti-unti nilang naipapakita ang pagmamahal na bumabalot sa kanila. Sa mga susunod na taon, muling nagsimula ang buhay ni Cathy na puno ng pag-asa.

Naging maganda ang takbo ng buhay ni Cathy at Jake. Ang kanilang kwento ay naging inspirasyon sa marami, na sa kabila ng hirap ng buhay, ang tunay na pagmamahal ay laging nagwawagi.

Sa huli, natutunan ni Cathy na ang pamilya ay hindi lamang sa koneksyon ng dugo kundi sa damdamin at pagmamahalan na walang hanggan.