Matapos Makipagrelasyon sa Dalawang Magkaibigan, Natuklasan ang Kataksilan ng Lalaki sa Isang Di Inaasahang Sandali

Sa isang maliit na bayan sa gilid ng dagat, may dalawang magkaibigang matagal nang magkasama. Si Elena at si Marissa ay magkasundo sa halos lahat ng bagay, maliban na lamang sa isang lalaki na biglang dumating sa kanilang buhay.

“Minsan, parang wala nang mas hihigit pa sa pagkakaibigan natin, ‘di ba?” tanong ni Marissa habang naglalakad sila sa dalampasigan.

“Oo nga! Pero may mga pagkakataong kailangan nating isipin ang ating mga puso,” sagot ni Elena, sabay tingin sa mga alon na humahampas sa dalampasigan.

Nang makilala ni Juancho ang dalawang kaibigan, agad siyang napansin ni Elena. Siya ay may katangitang makisig, may mahahabang buhok, at may ngiti na kayang makapagpabago ng araw ng sinuman. Hindi nagtagal, naging malapit sila at nagka-developan.

“Alam mo, Elena, ang ganda ng iyong ngiti. Para kang nagniningning sa ilalim ng araw,” sabi ni Juancho habang nagkakape sila sa paborito nilang kainan.

“Salamat, Juancho! Parang ikaw din, napaka-charming,” sagot ni Elena na may halong pagkapahiya. Hindi naglaon, niligawan ni Juancho si Elena at pumayag itong maging sila.

Sa kabilang banda, hindi rin napansin ni Marissa na unti-unti nang lumalapit si Juancho sa kanya. Sa tuwing magkasama sila, nadarama ni Marissa na tila masaya si Juancho sa kanilang mga pag-uusap at mga biro.

“Juancho, anong masaya sa iyo? Parang ang saya-saya mo kapag nandito ako,” tanong ni Marissa isang hapon habang naglalaro sila ng mga baraha.

“Wala, Marissa. Basta gusto ko lang na maging masaya ka,” sagot ni Juancho na may ngiti sa labi. Hindi inakala ni Marissa na may malalim na intensyon pala si Juancho sa kanya.

Isang araw, natuklasan ni Elena ang lihim na pagkakalapit ni Juancho kay Marissa. Labis siyang nasaktan at nagalit, hindi lang sa pang-iwan ni Juancho kundi pati na rin sa pagtatago ng katotohanan ni Marissa.

“Marissa, may kailangan tayong pag-usapan,” bulalas ni Elena, labis ang pangamba sa kanyang tinig.

“Bakit, Elena? Mukhang balisa ka,” tanong ni Marissa na may pag-aalala.

“Si Juancho… may relasyon siya sa’kin, pero parang hindi siya tapat. Mukhang may ibang interes, at parang ikaw ang kausap niya palagi,” sagot ni Elena na nahulog ang luha sa kanyang pisngi.

“Ano? Elena, hindi ko alam!” sagot ni Marissa na naguguluhan. “Akala ko, kaibigan ko siya. Paano ito nangyari?”

Nagmamadaling pumunta si Elena sa kinaroroonan ni Juancho. “Juancho, anong nangyayari sa atin?” tanong niya na may pagdaramdam.

“Elena, pasensya na. Hindi ko intensyon na masaktan ka,” sagot ni Juancho na tila naguguluhan din.

“Ngunit ang sakit nito! Kayo ni Marissa?” tanong ni Elena na nag-aapoy ang galit.

Sa pag-aalala ni Marissa sa nararamdaman ng kaibigan, napagtanto niya na pareho lang silang niloko ni Juancho.

“Pareho tayong niloko,” sabi ni Marissa na umiyak na rin. “Bakit mo ito ginawa, Juancho?”

Si Juancho ay nagtakip ng mukha, tila nahihiya. “Hindi ko alam. Na-attract ako sa inyo pareho. Sa inyo, natagpuan ko ang kasiyahan na hinahanap ko,” paliwanag niya, ngunit hindi na ito nakapagsalita ng maayos.

“Ibig mong sabihin, naglalaro ka lang sa aming dalawa?” tanong ni Elena na galit na galit. “Isang malaking biro lang ba ito para sa’yo?”

“Hindi, hindi ganun. Ayaw ko kayong saktan,” sagot ni Juancho, ngunit hindi na siya pinansin ng dalawa.

Sa huli, hindi na muling naging magkaibigan sina Elena at Marissa. Nagtawanan na lang ang dalawang kaibigan, nagtatawanan sa pagkatalo ni Juancho sa kanilang puso.

“Alam mo, Marissa, natutunan ko na ang tunay na pagkakaibigan ay hindi dapat pinapahamak ng anumang pagmamahal na hindi tapat,” wika ni Elena, at tinanggap na ang sakit.

Si Juancho, sa kanyang pag-aakalang makakabawi pa, ay nagdesisyong umalis sa bayan. “Sana balang araw, mapatawad ninyo ako,” ang huling salin niya, ngunit walang nakarinig.