Naantala ang Pangarap Dahil sa Kompetisyon; Magkaibigang Sina Mira at Liza, Sinubok ng Pagitan ng Ambisyon at Pagkakaibigan

Sa isang maliit na bayan sa Pilipinas, kilalang-kilala ang pagkakaibigan nina Mira at Liza. Magkasama silang lumaki, nag-aral, at higit sa lahat, nagkaisa sa kanilang pagmamahal sa musika. Pareho silang may mga pangarap na maging sikat na mang-aawit, kaya’t nang malaman nilang magkakaroon ng singing contest sa kanilang bayan, pareho silang excited.

“Liza, excited na ako! Talagang gagalingan natin,” sabi ni Mira habang nag-aayos ng kanilang mga rehearsal.

“Me too! Pero kailangan nating paghandaan ito. Kung gusto nating manalo, dapat tayong mag-practice ng mabuti,” sagot ni Liza, na puno ng determinasyon.

Nagdaos sila ng maraming rehearsal, nagbigay ng tips sa isa’t isa, at nagbahagi ng mga kanta na gusto nilang ipanalo. Subalit sa paglipas ng panahon, unti-unti ring napansin ang pag-usbong ng kumpetisyon sa kanilang pagkakaibigan. Sa bawat practice, nagiging mas matindi ang pressure at nagiging dahilan ito ng hindi pagkakaintindihan.

“Bakit hindi mo inisip na medyo mahirap ang song choice mo? Masyado itong mataas para sa’yo,” sabi ni Mira isang araw, na tila nag-aalala.

“Bakit, ikaw? Paano mo nasabing hindi ko kaya? Gusto ko talagang ipakita sa lahat na kaya ko!” sagot ni Liza, na nagagalit na.

“Hindi ko sinasabi na hindi mo kaya, pero bakit hindi natin pag-usapan ito nang maayos?” paliwanag ni Mira.

“Hindi ko na kailangan ng payo mo! Mas kaya ko pa ang sarili ko kaysa sa lahat ng sinasabi mo!” sigaw ni Liza habang umiiyak. Sa huli, nagalit sila sa isa’t isa at hindi na nag-usap.

Dumating ang araw ng kompetisyon, at ang dalawa ay nagpasya pa ring sumali. Sa entablado, puno ng ilaw at sigawan ang paligid, nanginginig ang mga kamay nila sa nerbiyos. Nang tawagin na ang kanilang mga pangalan, magkaiba ang naramdaman nilang takot at determinasyon.

“Good luck, Mira,” sabi ni Liza, kahit na may sama pa rin ng loob. “Sana makuha mo ang pangarap mo.”

“Good luck din sa’yo, Liza,” sagot ni Mira, na sinikaping magpakatatag.

Nag-umpisa ang contest, at pareho silang pumukaw sa atensyon ng mga tao. Si Mira ay kumanta ng isang ballad na nagpasalampak sa puso ng mga manonood, habang si Liza naman ay kumanta ng isang upbeat song na nagpasaya sa lahat. Pero habang umaawit sila, hindi nila maiwasan ang tinginan at ang kakulangan ng tiwala sa isa’t isa.

Nang matapos ang buong kompetisyon, sabik na naghintay ang lahat sa resulta. Ngunit sa kanilang pag-aasam na manalo, kapwa sila nakaramdam ng lungkot nang makita ang kanilang pangalan na wala sa mga nanalo. Ang pagkatalo ay nagdulot ng mas matinding sama ng loob, at umalis sila sa entablado na hindi nag-uusap.

Pagbalik nila sa kanilang mga bahay, parehong nag-isip at nagmuni-muni. Naisip ni Mira ang mga alaala ng kanilang pagkakaibigan, ang mga tawanan, at ang mga pangarap na sabay nilang binuo. Ganun din si Liza, na nagmuni-muni tungkol sa mga oras na nagsuportahan sila sa isa’t isa.

Sa kabila ng pagkatalo, muling nagtagpo ang kanilang mga mata sa isang maliit na kalsada sa kanilang bayan. Nagsimula ang kanilang pag-uusap, at unti-unting naisip ni Mira na kailangan nilang ayusin ang kanilang hindi pagkakaintindihan.

“Liza, gusto ko sanang humingi ng tawad. Hindi ko naisip na ang kompetisyon ay makakasira sa atin,” sabi ni Mira, ang boses ay may lungkot.

“Ako rin. Sobrang nakatuon ako sa panalo na nakalimutan ko kung gaano kahalaga ang pagkakaibigan natin,” sagot ni Liza, na may mga luha sa kanyang mga mata.

“Hindi natin kailangang magkalaban. Ang tunay na tagumpay ay hindi lang ang makuha ang trophy, kundi ang pagtutulungan natin bilang magkaibigan,” sabi ni Mira.

“Oo, ang pagiging magkaibigan natin ay higit pa sa anumang panalo,” tugon ni Liza.

Muling bumalik ang ngiti sa kanilang mga labi, at sa mga oras na iyon, pareho nilang naisip na mas mahalaga ang pagkakaibigan kaysa sa mga medalyang ibinibigay sa mga nanalo. Nagyakapan sila, nagpasya na muling bumalik sa kanilang pagmamahal sa musika na walang pinagdaraanan na hidwaan.

Mula noon, hindi lamang sila naging mas malapit kundi nagpatuloy din sa kanilang mga pangarap sa musika, na magkasama. Na-realize nila na sa kabila ng pagkatalo sa kompetisyon, sila pa rin ang tunay na panalo dahil napanatili nila ang kanilang pagkakaibigan.