Pinagpapareha ng Dalaga ang mga Katrabaho Kahit na May Pamilya na ang Iba; Ginising Siya ng Isang Ginang sa Kalokohang Ginagawa Niya

Walang makitang masama ang dalagang si Lady sa ginagawa niyang pagpapareha sa kaniyang mga katrabaho kahit alam niyang ang iba ay may pamilya na o kasintahan. Lahat ay talagang gagawin niya para lamang magkatuluyan o magkahulugan ng loob ang dalawang taong gusto niyang pumasok sa isang relasyon.

Malimit niya itong ginagawa sa tuwing sila’y magkakayayaan ng kaniyang mga katrabaho na mag-inuman. Hinding-hindi mawawala sa isip niya na hanapan ng kapareha ang isa sa kaniyang mga katrabaho na napupusuan niyang pagtrip-an.

Sa katunayan, sa loob lang ng anim na buwan niyang pagtatrabaho sa kumpanyang iyon, humigit kumulang walong tao na ang naudyukan niyang pumasok sa romantikong relasyon.

Ang iba man dito ay pilit na tinatago ang nabuong relasyon dahil sa kaniya ‘pagkat may pamilya na, kaniya pa rin itong ikinatutuwa.

Ito ang dahilan para siya’y tawagin ng kaniyang mga katrabaho bilang “Ms. Kupido” na gustong-gusto niya namang pakinggan.

“O, lahat ng gustong lumigaya at sa mga sawa na sa mga karelasyon nila, huwag na huwag kayong mawawala sa selebrasyon ng birthday ko bukas, ha! Sagot ko na ang pagkain at inumin, tiyak na uuwi pa kayong may bagong pag-ibig!” sigaw niya sa mga katrabaho habang sila’y kumakain sa kantin dahilan para maghiyawan sa tuwa ang mga ito.

Katulad nga ng inaasahan niya, kinabukasan, dinagsa ng kaniyang mga katrabaho ang bahay niya. Wala siyang ibang magawa kung hindi ang ngumisi sa tuwing may nakikita siyang naglalambingan sa isang sulok o kung hindi nama’y kapag may nakikita siyang naghahalikan na kaagad kahit wala pang tama ng alak.

“Hoy! Ginawa niyo talagang motel ang bahay ko, ha!” parinig niya na tinatawanan lang ng mga ito, “Teka, Jaymar, bakit malungkot ka riyan sa isang sulok? Wala ka bang mahanap na kapareha mo?” tanong niya sa isang binatang tahimik lang na umiinom mag-isa habang nanunuod ng telebisyon.

“Ay, hindi naman sa gano’n, Lady. Gusto ko lang talagang kumain at uminom dito. Tagal ko na kasing hindi nakakainom, eh. Hindi ako naghahanap ng kapareha, may pamilya na ako, hindi ba?” magiliw nitong sagot na ikinailing niya.

“Huwag ka ngang KJ d’yan! Minsan lang dumating sa buhay mo ang ganitong oportunidad! Alam kong nagsasawa ka na rin sa Bataan ng asawa mo kaya ihahanap kita ng bago ngayon!” sabi niya rito, pilit man siya nitong pigilan, kinuha niya pa rin ito ng isang dalaga at kinulong niya ang dalawang ito sa kaniyang silid, “Mabuhay kayo at magpakarami! Kayo lang ang pinagamit ng kwarto ko, ha! Linisin niyo ‘yan pagkatapos niyo!” sigaw niya pa sa dalawa matapos ikandado ang pintuan.

Kaya lang, wala pang ilang minuto, nakarinig siya ng tila pag-aaway sa labas ng kaniyang bahay dahilan para siya’y agad na lumabas.

“Anong problema?” tanong niya sa mga katrabaho niyang may kausap na ginang na may bitbit na tatlong mga anak.

“Ilabas mo ang walang hiyang si Jaymar! Kung ayaw niyo, susunugin ko ‘yang bahay mo!” babala nito.

“Teka, wala naman si Jaymar dito, eh,” pagsisinungaling niya.

“Mahal, walang nangyari…” bigla namang sabat ng katrabaho niyang si Jaymar na lumabas sa kaniyang bintana.

“Sinungaling ka pa, ha?” sabi ng ginang saka siya sinampal nang napakalakas, “Hindi ka ba nakokonsensya sa kalokohang ginagawa mo? Hindi mo ba alam na pupwede kang makasira ng pamilya? Kung wala kang balak na magpakaayos sa buhay, huwag mong idamay ang asawa ko! Mabuti na lang, mabait at tapat ito sa akin! Imbes na gawin ang gusto mo, tinawagan ako!” sigaw nito sa kaniya habang siya’y dinuduro-duro dahilan para magsilabasan ang kaniyang mga kapitbahay at siya’y pagbulungan.

Hiyang-hiya man siya sa eksenang nagawa nito, mas natuon ang pansin niya sa mga batang bitbit-bitbit ng ginang na panay ang iyak dahil sa pagbubunganga ng kanilang ina.

“Pasensya na kayo, hindi ko intensyong masira ang pamilya niyo,” bulong niya sa hangin habang pinagmamasdang umalis ang katrabaho niyang panay ang suyo sa asawa’t mga anak.

Dahil sa pangyayaring iyon, agad niya na ring pinauwi ang mga katrabaho. Sinabihan niya rin ang mga ito na tumigil na sa kalokohang kanilang ginagawa.

“Mali itong ginagawa natin, lalo na sa mga taong may karelasyon at pamilya na. Pagpasensyahan niyo na ako, hindi ako naging sensitibo at hindi ko narespeto ang mga personal na buhay niyo,” sabi niya bago niya tuluyan pauwiin ang mga ito.

Simula noon, hindi na niya muling pinagpare-pareha ang mga katrabaho. Tumutok na lang siya sa pagtatrabaho at mas piniling makipagkaibigan sa mga katrabaho nang walang tinatapakang at binabalewalang relasyon.