Nagtataka ang Ginang Kung Bakit Madalang Nang Tumawag sa Kaniya ang Mister na OFW; Hanggang sa Malaman Niya ang Totoo Mula sa Dating Kasamahan Nito

“’Nay, tumawag na ba ang Tatay? Kailangan ko kasi siyang makausap, may kailangan akong ipabili sa kaniya,” tanong ni Ethel sa kaniyang inang si Marietta.

“Hindi pa nga eh. Ewan ko ba sa Tatay mo. Ang dalang-dalang tumawag. Siguro, abala siya sa kaniyang trabaho. Hayaan mo, kapag tumawag na siya, sasabihan kaagad kita. Teka muna, nasaan nga pala ang Tiyo Oscar mo?”

“Maaga pong umalis eh, maglalakad daw po ng papeles,” sagot ni Ethel. Si Oscar ang bunsong kapatid ng kaniyang tatay.

“Hoy Ethel, oo nga pala… huwag ka ngang masyadong kandong nang kandong sa Tiyo Oscar mo. Hindi ka na bata. Dalagita ka na. May dalaw ka na nga. Naaalibadbaran ako,” paalala ni Marietta sa kaniyang anak.

“Ha? Bakit naman po, ‘Nay? Mabait naman po si Tito Oscar. Okay lang naman po sa kaniya na kumakandong ako sa kaniya. Parang si Tatay lang naman po siya.”

“Maski na, anak. Hindi na magandang tingnan. Dumistansya ka,” paalala ni Marietta.

Pansamantalang nakikipanuluyan sa kanilang bahay si Oscar habang naglalakad ito ng mga papeles para sa nakatakdang pagtatrabaho sa ibang bansa. Mukhang susunod ito sa kaniyang mister.

Sa totoo lamang ay mabait naman si Oscar at wala pa itong ipinakikitang kahina-hinalang kilos sa kanilang bahay, subalit napapansin niya ang pagiging malapit dito ni Ethel. Siguro, naaalala ni Ethel ang Tatay niya sa kaniya, dahil magkahawig sila.

Malalim ang karanasan ni Marietta tungkol sa bagay na ito. Naranasan na niya. Hindi ito alam ni Ethel o ng mister niya. Nakaranas siya ng pangmomol*st*ya sa kaniyang lolo at sa mismong pinsan niya subalit pinili niyang huwag nang ipagsabi ito kahit na kanino.

Kaya ganoon na lamang ang takot sa dibdib ni Marietta sa tuwing nakikita niyang dikit nang dikit si Ethel sa kapatid na lalaki ng kaniyang mister. Minsan, ang mga kamag-anak pa ang sasagpang na ahas kapag talikuran.

“Kumusta ang pag-aasikaso mo sa mga papeles, Oscar?” minsan ay tanong ni Marietta sa bayaw.

“Mabuti naman po, ate. Kaunti na lang po at baka makaalis na rin,” tugon naman ni Oscar.

“Nakakausap mo ba ang kuya mo?” naitanong ni Marietta.

“Kahapon po, opo. Humingi ako ng dagdag na budget,” tugon ni Oscar.

Napatingin na lamang si Marietta kay Oscar.

“Aba, mabuti ka pa at nakakausap niya. Kami kaya, kailan kami kakausapin? Nakakatampo ha? Kaming sariling pamilya, walang oras sa kaniya?”

“Kinukumusta nga po kayo ni Kuya, lalo na po sa Ethel,” saad ni Oscar.

“Sabihin mo sa magaling mong kuya, baka naman gusto niyang kusang tumawag sa akin at namimiss na namin siya,” habilin ni Marietta kay Oscar.

Isang araw, kinailangang umalis ni Marietta upang magbayad ng mga bills. Bakasyon na sa paaralan kaya nasa bahay lamang si Ethel.

“Gusto mong sumama sa akin, Ethel?” tanong ni Marietta sa anak.

“Hindi na po ‘Nay. Inaantok pa po ako,” wika ni Ethel.

“Oh sige… nagluto na ako ng tanghalian ninyo. Para sa inyo na ni Tiyo Oscar mo ‘yan. Aalis na ako. Isarado mo ang pinto rito at gate,” bilin ni Marietta sa anak.

“Opo, ‘Nay,” sabi naman ni Ethel.

Matapos ang kaniyang pagbabayad ng bills at pagdaan na rin ng palengke, isang pamilyar na mukha ang nakita niya. Si Edmundo na kasamahan ng kaniyang mister sa ibang bansa.

“Edmundo! Kumusta? Bakit narito ka na sa Pilipinas?” masayang tanong ni Marietta.

“Uy! Kumusta? Tapos na ang kontrata namin at pinauwi na kami, dalawang buwan na ang nakalilipas. Hindi pa ba kayo nagkikita ni Lucas?”

Natameme si Marietta. Hindi niya alam na tapos na ang kontrata ng mister.

“H-Hindi pa… hindi ba’t nasa ibang bansa siya?”

“Ha? Paanong nasa ibang bansa eh sabay-sabay kaming umuwi rito sa Pilipinas? Ay teka… ang sabi sa akin ni Lucas, hiwalay na raw kayo?”

Mas lalong nabigla si Marietta sa sinabi ni Edmundo.

“H-Hindi pa kami hiwalay… bakit niya sasabihin na hiwalay na kami? May iba na ba siyang babae?”

Si Edmundo naman ang hindi nakapagsalita. Kakaiba ang ekspresyon ng mukha nito. Parang may nasabi siya na hindi niya dapat sabihin.

“Edmundo, parang awa mo na… sabihin mo ang totoo… ano ang nangyari kay Lucas? Sa asawa ko? Bakit niya sinasabi na hiwalay na kami?” naiiyak na tanong ni Marietta.

“Nasa ibang bansa pa lamang kami ay may kinakasama na si Lucas, Marietta. Si Alice, OFW din. May mga anak na rin sila. Ang sabi sa amin ni Lucas, naghiwalay na raw kayo… pero maayos naman daw ang relasyon ninyo alang-alang sa anak ninyo. Pasensya ka na…”

Tila pinagsakluban ng langit at lupa si Marietta.

Tulala siyang sumakay ng jeep pauwi sa kanila. Para siyang nakatingin sa isang panoorin na siya lamang ang nakakakita at nakaririnig.

Hanggang sa pag-uwi niya ay wala siya sa sarili.

Pagpasok niya sa loob ng bahay, isang hindi inaasahang eksena ang kaniyang masasaksihan.

Si Ethel… at si Oscar…

Isin*s*bo ni Ethel ang naghuhumindig na pagkalalaki ng kaniyang tiyuhin. Nakapikit at sarap na sarap naman si Oscar sa ginagawa ng pamangkin. Isinusubsob pa nitong maigi ang ulo ng dalagita sa kaniyang harapan habang nakasabunot sa buhok nito. Nakayakap naman si Ethel sa malalaki at mabalahibong binti ng tiyuhin habang nakaluhod.

“Mga hayop kayo! Mga baboy!”

Nagbalik kay Marietta ang mapapait at madidilim na nakaraang pilit niyang ibinaon sa limot…

Ang kaniyang lolo…

Ang kaniyang pinsan…

Si Lucas…

Ang kapatid nitong si Oscar…

Paulit-ulit na naririnig ni Marietta sa kaniyang isipan ang mga rebelasyon ni Edmundo…

“Ha? Paanong nasa ibang bansa eh sabay-sabay kaming umuwi rito sa Pilipinas? Ay teka… ang sabi sa akin ni Lucas, hiwalay na raw kayo?”

“Nasa ibang bansa pa lamang kami ay may kinakasama na si Lucas, Marietta. Si Alice, OFW din. May mga anak na rin sila. Ang sabi sa amin ni Lucas, naghiwalay na raw kayo… pero maayos naman daw ang relasyon ninyo alang-alang sa anak ninyo. Pasensya ka na…”

“Si Alice, OFW din. May mga anak na rin sila. Ang sabi sa amin ni Lucas, naghiwalay na raw kayo…”

“May mga anak na rin sila…”

“Naghiwalay na raw kayo…”

Sa isang iglap, ang tingin ni Marietta kay Oscar ay si Lucas. Mabilis niyang nakuha ang plorerang nasa mesita at buong bangis na ipinukpok sa ulo ni Oscar.

“Hayop ka! Hayop ka! Baboy! Sinungaling! Sinungaling ka!!!”

Kinuha ni Marietta ang nabasag na bahagi ng plorera. Iniunday niya sa katawan ni Oscar. Kahit saan matamaan, wala na siyang pakialam. Wala na siyang nakikita. Demonyo ang nakikita niya sa kaniyang harapan.

Sunod-sunod na unday.

Sa pisngi…

Sa labi…

Sa mata…

Sa leeg…

Sa tiyan…

Kahit saan, hindi niya mabilang.

Duguan ang mga kamay ni Marietta. Pinaghalong dugo mula kay Oscar at sa sariling mga kamay na nasugatan.

Nakapanghihilakbot na tili at saklolo ni Ethel ang nagpahinto sa kaniya…

Makalipas ang ilang araw, nasa pangangalaga na si Ethel ng mga magulang ni Marietta.

Agad namang naipalibing si Oscar.

At si Marietta… nakulong sa sariling mundo, nagbibilang ng mga butiki sa loob ng isang ospital sa Mandaluyong.