Nayanig Ang Tiwala Niya sa Mister Dahil sa Kasamang Angkas Araw-Araw; Unti-unting Lumikha ng Lamat sa Kanilang Relasyon ang mga Usap-usapan

Si Lani ay isang mapagmahal na asawa at ina. Hindi niya kailanman pinag-isipan ng masama ang asawang si Ed, na isang public school teacher sa kalapit na bayan. Kahit malayo at mahirap ang daan, araw-araw umuuwi si Ed mula sa trabaho upang makasama ang pamilya. Minsan, may iniuwi itong mga kwento tungkol sa mga mag-aaral at kapwa guro sa paaralan. Isa sa mga ito ay tungkol kay Teacher Amy, ang kanyang kasamang nag-aangkas tuwing umaga.

“Alam mo, Lani, sinasabay ko na si Amy. Mahirap kasi ang daan, lalo na’t maputik kapag umuulan. Nagbibigay naman siya minsan ng pang-gasolina,” kwento ni Ed minsang nakaupo sila sa kusina.

“Talaga? Mabuti naman pala at may ambag si Teacher Amy,” sagot ni Lani, at ngumiti siya kay Ed, ipinasya na hindi niya iyon bibigyan ng malisya. Ngunit kalaunan, sinimulan siyang usisain ng kanyang mga kaibigan at kapamilya.

“Sigurado ka ba diyan sa angkas na ‘yan?” tanong ng isang kaibigan isang gabi habang sila ay nagkakape. “May pamilya ka, Lani. Hindi ba’t delikado ang mga ganyang set-up?”

Napaisip si Lani. Alam niyang mapagkakatiwalaan si Ed, ngunit sa sunod-sunod na mga komento ng mga kaibigan at pamilya, hindi niya maiwasang mag-alala nang kaunti. Nagbago ang kanyang tingin sa sitwasyon, ngunit pinilit pa rin niyang manatiling positibo.

Isang hapon, habang pauwi na si Ed, nakasalubong niya ang isang kaibigan sa barangay na nagbulong, “Uy, nakita ko nga pala si Ed kanina. Nilipat niya ang bag niya sa harapan, ‘no? Para daw mas kumportable si Teacher Amy.”

Naguluhan si Lani sa narinig. Hindi naman niya iniisip na may masama sa ginagawa ni Ed, pero hindi niya maialis sa isipan ang mga paalala ng mga tao sa paligid niya. Kinausap niya si Ed ng gabing iyon, at sinimulan ang usapan nang mahinahon.

“Ed,” simula ni Lani habang naghahain ng hapunan, “May mga nagkukwento kasi sa akin na madalas mo na raw ilipat ang bag mo sa harap para mas komportable si Amy sa pag-angkas. Hindi naman ako selosa, pero alam mo na…baka may masabi ang ibang tao.”

Nagkibit-balikat lang si Ed. “Ah, oo, ganun nga, Lani. Medyo malubak kasi ang daan. Kawawa naman si Amy. Mabait na guro yun, walang malisya.” Tumawa si Ed at kinindatan si Lani, na tila ipinapaalala na walang dahilan upang mag-alala.

Napangiti si Lani, ngunit may bahagyang kaba pa rin siyang nararamdaman.

“Pero,” dagdag niya, “hindi ba pwedeng makiusap na sa kuya niya na siya na ang maghatid? Nag-aalala kasi ako. Baka mas maging masama ang dating sa mga tao.”

Napalunok si Ed. “Naiintindihan kita, mahal. Pero alam mo naman na may responsibilidad si Amy sa bahay nila kaya mas maginhawa na rin para sa kanya na ako na ang magsabay. Wala naman akong ibang iniisip kundi makatulong lang.”

“Sigurado ka ba na si Amy lang ang pinakakausap mo? Baka kasi…magtampo ang iba. Hindi naman siya nagkukusang magbigay ng tulong sa gasolina madalas, di ba?” tanong ni Lani, nagpipilit na manatiling mahinahon.

“Oo, mahal. Pag-usapan natin ito ng maayos, ha? Kapag nakita ko si Amy bukas, kakausapin ko siya tungkol sa ambag sa gasolina at, kung maaari, maghanap na siya ng ibang pwedeng maghatid sa kanya sa araw-araw,” pangako ni Ed.

Kinabukasan, kinausap nga ni Ed si Amy sa kanilang paglalakbay patungo sa paaralan.

“Ah, Amy, tungkol nga pala sa pag-angkas. Napag-usapan namin ni Lani na baka pwedeng mag-alternate tayo. Alam mo naman, malayo at mabigat sa gasolina, di ba?” sabi ni Ed, pilit na pinananatili ang pagiging maayos ng usapan.

“Oo naman, Sir Ed. Pasensya na rin kung nagdudulot ng abala. Kaya lang kasi, medyo mahirap din kapag wala akong sasakyan,” paliwanag ni Amy, may halong panghihinayang.

Hindi naging madali para kay Amy na tanggapin ang sitwasyon, ngunit naunawaan niya ang pangangailangan ni Ed na pagtuunan ng pansin ang pamilya. Sa paglipas ng mga araw, nagsimula na rin siyang maghanap ng iba pang makakasabay tuwing umaga.

Makalipas ang ilang buwan, bumalik ang dating aliwalas ng kanilang buhay. Si Lani, mas kampante na at hindi na nag-aalala. Si Ed, mas naging bukas ang komunikasyon sa kanyang asawa, at mas tapat niyang ipinapaalam ang kanyang mga ginagawa sa bawat araw.

Isang gabi, habang nakaupo si Lani sa tabi ni Ed sa sala, tinanong niya ito nang may halong biro, “So, wala nang nag-aangkas sa’yo ngayon, ha?”

Natawa si Ed at hinagkan siya sa pisngi. “Wala na, mahal. Ikaw lang ang gusto kong kasama, kahit saang paglalakbay pa iyan.”

Sa huli, napagtanto ni Lani na mahalaga ang pagtitiwala sa bawat pagsubok na dumating sa kanilang relasyon. Hindi kailangang panghawakan ang mga kuro-kuro ng ibang tao dahil sila lamang ni Ed ang may tunay na alam ng kanilang nararamdaman para sa isa’t isa.