Hindi Kaagad Tinanggap ng isang OFW ang Pagiging Ninang; Nagulat Siya sa Muling Paglapit ng Dating Kaaral na Walang Pakialam Noon

Si Maya ay isang OFW na nagta-trabaho sa Middle East. Mag-aanim na taon na siya doon, nagsusumikap at nagpapakahirap para masuportahan ang pamilya sa Pilipinas. Sa tagal niya sa abroad, marami nang kumukuha sa kanya para maging ninang ng anak, pamangkin, o kahit anak ng mga kakilala ng kakilala. Kahit na mahirap tumanggi, sinubukan niyang magpakatotoo dahil sa mga hindi makatarungang kahilingan at pabor na ipinipilit sa kanya ng mga hindi naman niya gaanong kakilala.

Isang araw, habang nagkakape sa maliit na kusina ng kanyang tinutuluyang apartment, may natanggap siyang mensahe mula sa dati niyang schoolmate, si Lorna. Nakakagulat dahil wala silang naging ugnayan mula nang matapos ang high school. Ang mensahe ay may kalakip na litrato ng isang sanggol na may damit pang-binyag.

“Hi, Maya! Kumusta na? Matagal ka na pala sa abroad! Nasa akin pala ang pagkakataon para ikaw na ang maging ninang ng anak ko. Here’s a picture of her! Ganda, ‘di ba?”

Napakunot ang noo ni Maya at napatingin sa litrato. Hindi niya alam kung bakit siya napili bilang ninang at ni minsan, hindi naman siya kinumusta ng babaeng iyon kahit kailan.

“Ah, hi Lorna. Thank you sa pag-share ng picture. Pero, ang totoo, hindi naman tayo close, ‘di ba?”

“Ay, bakit naman? Alam mo naman na kababata kita. At saka, masama naman daw tumanggi kapag inaalok maging ninang. Kaya wag ka na mag-alala. Sagot ko na ang food and drinks sa binyag. Padala ka na lang ng konting regalo, ha?”

Hindi nakapagsalita si Maya. Hindi nga nito alam ang kanyang apelyido, ni hindi man lang nagtanong tungkol sa kanya mula noong umalis siya ng Pilipinas. At ngayon, ganito pa ang tono ng pakikipag-usap sa kanya?

“Pasensya na, Lorna. Pero hindi ko naman nakikita na may personal tayong connection, kaya hindi siguro ako ang tamang tao para maging ninang ng anak mo. Hindi ako ‘yung tipo ng tao na nagbibigay lang ng pera o regalo; gusto ko na may pakialam talaga ako sa inaanak ko. Sana maintindihan mo.”

Nagdalawang-isip pa siya kung isesend ang mensahe, ngunit naisip niya, oras na para magsabi ng totoo, kahit pa hindi ito magustuhan ng kanyang kausap. Pagkatapos ng ilang minuto, biglang may sumagot si Lorna.

“Bakit ka naman ganyan, Maya? Ninang lang naman hinihingi ko, hindi ko naman hinihingi ang buong oras mo. Nakakalungkot naman.”

Napalunok si Maya at nag-desisyon na maging matatag. Ayaw niyang madagdagan pa ang mga ganitong insidente.

“Sorry talaga, Lorna. Pero hindi ito bagay na dapat pinipilit. Sana maintindihan mo rin na iba ang pananaw ko sa pagiging ninang. Para sa akin, mas malalim ito kaysa basta regalo lang.”

Sa puntong iyon, natapos ang kanilang pag-uusap. Habang nakatingin sa lumang litrato ng high school yearbook nila na nasa gilid ng mesa, napaisip si Maya kung bakit maraming tao ang nag-aakala na ang mga OFW ay “mayaman” at “maayos ang buhay.” Nakakalungkot na pati ang simpleng obligasyon bilang ninang ay nagiging pakikipag-ugnayan lang kapag may kailangan.

Ilang araw ang lumipas at patuloy na nagkaroon ng mga mensahe mula kay Lorna, ngunit hindi na niya iyon sinagot. Alam niyang hindi na siya ang nararapat na kausapin tungkol dito. Naisip ni Maya na hindi niya maaaring hayaan ang ganitong mga bagay na makasira sa kapayapaan at kasiyahan na naipundar niya sa kabila ng pagiging malayo sa pamilya. Napagtanto niya rin na bahagi ng pag-mature at paglago ang pag-unawa sa tunay na halaga ng relasyon, at hindi ito nasusukat sa pagbibigay ng pera o regalo.

Isang gabi, habang nag-iimpake ng mga gamit dahil sa paglipat sa bagong trabaho, nakatanggap siya ng mensahe mula sa kanyang ina.

“Anak, may nagtanong sa akin dito kung okay ka daw maging ninang. Kilala mo daw siya. Sabi ko, bakit hindi ikaw mismo ang magtanong kay Maya?”

Napangiti si Maya at natutuwang alam ng kanyang ina ang kanyang damdamin sa mga ganitong usapan. Agad siyang sumagot:

“Ay, Nay, tama po kayo. Maraming salamat po at naiintindihan niyo.”

Nang sumunod na araw, ipinaalam niya sa ina na magiging mabuti siyang ninang kung ang ina ay may malapit na relasyon sa pamilya at makapagbibigay siya ng tunay na gabay sa bata. Dito niya nahanap ang tunay na ibig sabihin ng pagiging ninang—hindi pera o regalong material, kundi ang pagiging gabay, may pananagutan, at ang pagbibigay ng pagmamahal at suporta sa anak ng kanyang mahal na kaibigan o kamag-anak.

“Tunay na mahalaga ang magkaroon ng malalim na koneksyon, Nay, kaya nga gusto ko rin na kapag may tinanggap akong maging ninang, kasama na rin doon ang tunay na intensyon na makilahok sa paglaki at buhay ng bata. Mahirap magbigay ng ganoong commitment kung wala naman talagang malapit na ugnayan sa mga magulang.”

At mula noon, si Maya ay naging mas maingat at may matibay na desisyon sa kung sino ang tatanggapin niyang maging inaanak.