Kapag Sinuway ang Utos

May mag-asawang hindi biniyayaan ng Diyos ng kahit na isang anak sa loob ng sampung taong pagsasama. Sila ay sina Ildefonso at Urbina. Lahat na yata ng paraan ay ginawa na nila ngunit wala ring nangyari. Dahil sa kabiguang ito, ibinuhos ng mag-asawa ang kanilang panahon sa pag-aalaga na lang ng maraming hayop tulad ng aso, pusa, manok, bibe, baboy at iba pa. Bukod sa nalilibang sila sa pag-aalaga ng hayop, sila ay kumikita rin dito.

“Nalulungkot ako dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin tayo binibigyan ng anak ngunit kahit paano ay sumasaya ako dahil sa mga alaga nating hayop, mahal ko,” wika ni Urbina sa asawa.

“Totoo iyan, mahal. Sa katunayan ay parang mga tunay na anak na ang turing ko sa mga alaga nating hayop. Araw-araw nila tayong pinasasaya,” saad pa ni Ildefonso.

Sa lipon ng mga alaga nilang hayop, ang asong si Badong ang pinaka-paborito ni Urbina. Alagang-alaga ito ng babae sa pagkain at inumin. Itinatabi pa niya ito sa pagtulog. Parang isang anak na ang turing ni Urbina sa kulay abong aso.

“Halika nga dito sa tabi ko, Badong! Ang bait at ang bibo mo talagang aso,” sabi niya rito.

Ang pabiritong alaga naman ni Ildefonso ay ang pusang si Muning. Ito ay kulay itim at malambing kaya gustong-gustong kasama ng lalaki.

Ngunit sa kabila ng kanilang pagiging abala sa pag-aalaga ng mga hayop, hindi pa rin sila nawawalan ng pag-asang magkaanak. Patuloy pa rin silang namamanata sa iba’t-ibang santo sa iba’t-ibang lugar.

Sa isang malayong bayan na kanilang pinuntahan ay nangako si Urbina na kung siya ay bibiyayaan ng isang anak ito ay hinding-hindi niya patatapakin sa lupa.

Advertisement

Ang kanilang kahilingan ay natupad. Hindi nagtagal at nagsilang si Urbina ng isang babae at ito ay pinangalanan nilang Rebeka. Lumaki ito sa piling ng mapagpalang kamay nina Ildefonso at Urbina. Tulad ng kaniyang pangako, hindi pinatutuntong ni Urbina ang anak sa lupa kung kaya’t si Rebeka ay hindi nakalalabas ng bahay.

“Huwag na huwag kang tatapak sa lupa, anak,” ang palaging bilin ng ina sa kaisa-isang anak.

Hanggang sa magdalaga na si Rebeka ay hindi pa nasayad sa lupa ang mga paa nito. Nagkasundo ang mag-asawa na ipagtapat sa dalaga ang tungkol sa kanilang pangako noon na kapag nagkaroon ng anak ay hinding-hindi nila patatapakin sa lupa.

“Iyon ang katotohanan anak. Sana ay nauunawaan mo kami,” sabi ni Ildefonso.

“Huwag ka sanang magtatampo sa amin ng ama mo. Wala na kaming ibang naisip noon na paraan, lahat na ginawa namin ngunit ng ibigay ka sa amin ay nangako kami na hindi kailanman maaaring baliin, tanda ng pasasalamat namin sa pagbibigay ng langit sa amin ng pinakamagandang biyaya sa aming buhay at ikaw iyon, anak,” paliwanag ni Urbina.

“Kaya anak, huwag na huwag kang aalis dito sa bahay at huwag na huwag kang aapak sa lupa,” utos ng ama.

Naintindihan naman ni Rebeka ang kalagayan ng mga magulang at iginalang ng dalaga ang bilin ng mga ito.

Kahit na hindi naglalabas ng bahay si Rebeka, maraming binata pa rin ang nakabalita sa angking kagandahan ng dalaga. Dumadalaw ang mga ito at nanliligaw sa anak nina Ildefonso at Urbina. May isang napupusuan si Rebeka sa mga iyon, ito ay si Romulo.

Advertisement

Isang araw ay dumalaw si Romulo kay Rebeka. Tumawag ito sa labas ng bahay. Nagkataon naman na sa mga oras na iyon ay wala ang mga magulang ng dalaga. Dumungaw si Rebeka sa bintana.

“Puwede ba akong makituloy, mahal kong Rebeka?” ang tanong ni Romulo.

“Hindi maaari, wala rito ang mga magulang ko. Kabilin-bilinan nina itay at inay na huwag akong magpapatuloy ng tao sa loob ng bahay,” ang sagot ng dalaga.

“Kung ganoon, hindi naman siguro masama kung magkuwentuhan tayo dito sa labas,” mungkahi ng binata.

Sa kapipilit ni Romulo ay napapayag din niyang magkausap sila ni Rebeka sa labas ng bahay. Naisip ng dalaga na hindi naman siguro masama kung mag-usap sila sa hardin sa labas ng kanilang bahay ng kanyang manliligaw. Higit sigurong magagalit ang kanyang mga magulang kung patutuluyin niya sa loob ng bahay ang binata.

Ngunit pagtuntong na pagtuntong ni Rebeka sa lupa ay biglang yumanig ang buong kapaligiran. Umagos ang tubig na hindi malaman kung saan nanggaling. Nilamon ng tubig ang kabahayan. Nagyakap sina Rebeka at Romulo at humihingi ng saklolo ngunit walang tulong na dumating hanggang sa kapwa sila nilamon ng tubig.

Kinahapunan ay dumating ang mag-asawang Ildefonso at Urbina. Laking gulat nila nang ‘di makita ang kanilang bahay. Parang bula itong naglaho. Tanging isang ilog ang kanilang nadatnan at sa pusod ng ilog na ito ay naroroon ang dalawang naglalakihang mga buwaya.

“Diyos ko! Nasaan na ang bahay natin? Nasaan na ang ating anak?!” pasigaw na sabi ni Urbina habang humahagulgol ng iyak.

Advertisement

“Sinuway tayo ni Rebeka. Iniapak niya ang mga paa niya sa lupa. Hindi nakinig sa payo natin ang ating anak,” wika ni Ildefonso.

Napagtanto ng mag-asawa na ang dalawang buwaya sa ilog ay ang kanilang anak na si Rebeka at ang manliligaw nito na si Romulo. Naisip ng dalawa na hindi sila sinunod ng anak at sumama pa rin ito sa manliligaw para lumabas ng bahay. Wala na silang magagawa dahil ang pangako ay pangako. Kapag hindi tinupad ay habambuhay itong pagsisisihan. Magsisi man si Rebeka sa ginawang pagsuway sa kaniyang mga magulang ay huli na ang lahat.

Matutong sumunod sa mga magulang dahil minsan nasa kanilang kamay nakasalalay ang ating kaligtasan.