Tapat Siya sa Ama Dahilan para Isumbong Niya ang Katiwalian ng mga Kapatid; May Maibubunga pala Itong Maganda sa Kanilang Tatlo

Nasa ibang bansa man ang kaniyang ama, tapat pa rin ang pagmamahal ng bunsong anak na si Chris para rito. Tuwing nakikita niyang may masamang ginagawa ang dalawa niya pang nakatatandang kapatid sa kumpanyang pinagkatiwala nito sa kanilang tatlo na narito sa Pilipinas kagaya nang mangungupit sa pondo ng mga proyekto, pagbebenta sa pag-aari ng kumpanya nang walang paalam sa kanilang ama at marami pang ibang kawalanghiyaan, lahat ng ito ay agad niyang sinusumbong sa ama kahit siya’y pag-initan pa ng mga ito.

Sa katunayan, dahil sa ginagawa niyang ito, halos hindi na siya tinuturing kapatid ng mga ito. Kapag nasa bahay sila, ni hindi siya sinasabayang kumain ng mga ito o kahit kinikibo man lang.

May pagkakataon pa ngang kahit naririnig niya ang usapan ng mga ito tungkol sa pagbabakasyon sa ibang bansa kasama ang iba pa nilang nagsisiyamanang pinsan, hindi siya sinasama ng mga ito.

Nang sabihin ng isa nilang pinsan na isama siya, sagot ng panganay niyang kapatid, “Naku, kung isasama niyo ‘yan, hindi na lang ako sasama. Nakakainis kaya magkaroon ng kasamang sumbungero! Hindi ko lang masusulit ang bakasyon ko!” dahilan para siya’y lumayo na lang sa mga ito at hayaang magsaya nang wala siya.

Isang araw, habang siya’y tahimik na nagtatrabaho sa kumpanya ng kanilang ama, siya’y nagulat nang kumatok ito sa opisina niya kasama ang dalawa niya pang kapatid.

“Daddy! Kailan pa po kayo nakauwi?” bati niya rito saka niya ito mariing na niyakap.

“Kanina lang, bunso, babalik din ako mamayang gabi sa States. May kailan lang akong hingin na pabor sa inyong tatlo,” sambit nito na ikinapagtaka nilang tatlo.

“Ano po ‘yon?” sabay-sabay nilang tanong.

“Gusto ko kasing magtayo ng isang resort sa isang tagong isla sa Palawan. Naayos ko na ang lahat ng dokumento para roon. Ang kailangan ko na lang, isang tao na mamamahala roon. Sino’ng pwede sa inyong tatlo?” paliwanag nito dahilan para agad na magtinginan ang dalawa niyang kapatid.

“Si Chris na lang, daddy!” payo ng panganay niyang kapatid.

“Oo nga, daddy, wala naman ‘yang ibang ginagawa rito sa kumpanya kung hindi siraan kami sa’yo. Kapag naroon siya, siguradong aayos na ang ugali niya,” patawa-tawa pang segunda ng pangalawa niyang kuya.

“Baka nakakalimutan niyo, sinusumbong niya lang ang mga baho niyo! Baka gusto niyo kayo ipadala ko roon at hindi pa pabalikin pa rito?” sigaw ng kaniyang ama kaya napayuko ang dalawa. Nang makita niyang galit na talaga ang kanilang ama, agad na siyang nagdesisyong tanggapin ang responsibilidad.

“Tama na po, daddy. Baka po tumaas lalo ang dugo niyo. Ako na po ang mamamahala roon. Makakaasa po kayong gagawin ko ang lahat ng makakaya ko para mapaganda ‘yon,” sambit niya saka binigyan ng upuan at maiinom ang kanilang ama.

“Salamat, anak. Ikaw na lang talaga ang maaasahan ko at dahil tinanggap mo ang alok ko, sa’yo ko ipapangalan ang isla at ang resort na itatayo roon,” wika nito na ikinalaki ng kaniyang mga mata.

“Hindi pwede ‘yan, daddy!” sabay na tutol ng mga kapatid niya.

“Siya lang ang tapat at mapagkakatiwalaan ko sa inyong magkakapatid. Kung hindi lang kayo naging gahaman sa pera at ari-arian, siguro pati kayong dalawa, may sarili nang isla rito sa Pilipinas!” bulyaw pa nito dahilan para magsitunguan muli ang dalawa at siya’y yakapin ng kanilang ama.

Hindi man siya makapaniwala sa yamang binigay nito para sa kaniya, taos puso siyang nagpasalamat dito.

“Ayan ang magandang bunga ng pagiging tapat mo sa akin, anak. Sa’yo ko naman talaga ibibigay ang islang iyon noong una pa lang. Tinitingnan ko lang kung magkukusang loob ang mga kapatid mong ito na puro pera at kapangyarihan sa malaking kumpanyang ito ang gusto na mamahala roon. Kaso, siguro, ayaw talaga nilang magtrabaho rito. Kaya kayong dalawa, simula ngayon, tipikal na empleyado na lang kayo rito!” sabi pa nito, lumuhod man at magmakaawa ang dalawa niyang kapatid dito, walang napala ang mga ito.

Dahil sa pangyayaring iyon, buong akala niya’y lalong magagalit ang mga ito sa kaniya. Ngunit tila naiba na ang ihip ng hangin dahil pagkaalis ng kanilang ama, imbes na awayin siya ng mga ito, humingi pa ang mga ito ng tawad sa kaniya.

“Totoo naman lahat ng mga sinusumbong mo kay daddy. Nagagalit lang kami dahil nabibisto ang kalokohan namin. Pasensya ka na, bunso, ganito ang mga kuya mo,” sabi ng panganay niyang kapatid saka siya niyakap.

Yumakap na rin ang pangalawa niyang kapatid dahilan para maisip niyang isama na lang ang dalawa sa pagpapaganda ng naturang isla.

Hindi nga siya nagkamali sa desisyong iyon dahil bukod sa iyon ang naging rason para muling mabuo ang kanilang nalamatang relasyon bilang magkakapatid, napaganda pa nila ang resort na agad na nakilala sa bunsong bansa dahilan para kanilang mapasaya ang kanilang ama.

“Salamat sa inyo, mga kapatid ko, kayo ang nagbigay pag-asa sa tagong islang ito,” sabi niya sa dalawang kapatid na masayang nakikisalamuha sa mga lokal na pinayagan niyang manirahan doon.

“Hindi, salamat sa iyo, bunso, dahil binigyan mo kami ng paraan para makabawi sa’yo at kay daddy,” sagot ng pangalawa nilang kapatid na labis na nagpataba ng puso niya.