Nabighani Siya sa Kagandahan ng Babae, Pero Nang Makilala ang Tunay Nito, Hindi Niya Inakalang Ganito ang Madadatnan sa Likod ng Ngiti

Si Jay ay matagal nang naghahanap ng babaeng tutugma sa mga pamantayan niya: maganda, seksi, at may dating. Kaya nang makilala niya si Lea, pakiramdam niya ay siya na ang pinakaswerte sa lahat. Si Lea ay may mahaba at makintab na buhok, mala-porselana ang balat, at may katawan na parang modelo. Sa kanilang mga lakad at date, palaging maayos at elegante ang bihis ni Lea, kaya’t lalong nahulog si Jay sa kanya.

“Pare, iba talaga ‘yang si Lea,” kwento ni Jay sa kaibigan niyang si Mark. “Pakiramdam ko, jackpot na ako. Sobrang ganda niya at sobrang seksi pa!”

Ngumiti lang si Mark at binigyan siya ng isang masusing tingin. “Alam mo, hindi lang itsura ang importante, Jay. Siguraduhin mo rin na totoo ang pagkatao niya.”

Ngunit tila bingi si Jay sa paalala ni Mark. Para sa kanya, si Lea ang perpektong babae, at handa siyang ibigay ang lahat para mapasakanya ito.

Isang araw, inaya ni Lea si Jay na pumunta sa kanilang bahay upang ipakilala sa kanyang pamilya. Excited si Jay, iniisip niyang baka ito na ang simula ng mas seryosong relasyon. Nagdala pa siya ng pagkain at kaunting pasalubong upang magbigay-galang sa pamilya ni Lea.

Pagdating niya sa bahay nila Lea, agad niyang napansin ang mga nakakalat na sapatos sa labas. Pagbukas ng pinto, sinalubong siya ng amoy na tila hindi na nasikaso ng ilang linggo. May mga basurang hindi pa nadadala, ang mga plato sa lamesa’y punong-puno ng pinagkainan, at ang sahig ay malagkit at maalikabok.

“Ah… Lea, mukhang marami kayong bisita,” biro ni Jay upang pagtakpan ang pagkagulat.

Ngumisi lang si Lea. “Ay hindi, ganyan talaga dito sa bahay namin. Tamad kasi ang mga tao rito kaya hindi kami masyadong naglilinis.”

Nagulat si Jay, pero pilit niyang inintindi ang sitwasyon. Hanggang sa lumabas ang mga kapatid ni Lea na tila hindi man lang nag-abala na mag-ayos o magligpit. Ang isa ay nakataas ang paa sa lamesa habang may hawak na sigarilyo, at ang isa pa’y nakahiga lang sa sofa, abalang-abala sa panonood ng TV.

“Lea, sino ‘yan?” tanong ng isa sa kanyang mga kapatid nang hindi man lang bumabati.

“Si Jay. Boyfriend ko,” tugon ni Lea nang walang anumang galang o paggalang.

Sa bawat minutong lumilipas, palubog nang palubog ang damdamin ni Jay. Sa isip niya, “Ganito pala ang buhay ni Lea? Hindi ko inakala na ganito kalayo ang itsura niya sa tunay niyang pagkatao.”

Habang abala ang iba sa kanilang ginagawa, naupo si Jay sa dining table, iniisip kung paano tatapusin ang hapong iyon. Dumating si Lea at umupo sa kanyang tabi. Habang nag-uusap sila, biglang nagpaalam si Jay upang maghugas ng kamay.

Pagpunta niya sa banyo, halos hindi siya makapaniwala sa kanyang nakita: hindi maayos ang kubeta, ang lababo’y puno ng alikabok at pinagtabasang buhok, at may mga lumang gamit na basta na lang nakasalansan.

Pagbalik ni Jay sa lamesa, nagpigil siya ng kanyang nadarama at sinubukang magpakita ng ngiti. Ngunit nang magsimula silang kumain, lalo pa siyang nasubok nang makita niyang si Lea mismo ay walang kagana-ganang kumain nang maayos at may kabastusan sa pag-uugali. Tumitipa ito ng cellphone habang nag-uusap sila, at maya’t maya’y nagrereklamo tungkol sa mga walang kabuluhang bagay.

“Alam mo, Jay,” sambit ni Lea habang ngumunguya, “bakit hindi mo ako bilhan ng bagong phone? Luma na kasi itong gamit ko, eh. Nakakahiya na ‘to sa mga friends ko.”

Nagulat si Jay sa sinabi ni Lea. “Ah, Lea, mukhang okay pa naman ‘yang phone mo ah. Tsaka, hindi ba pwedeng ikaw na lang ang bumili kung gusto mo talaga?”

Napairap si Lea. “Ano ka ba? Boyfriend kita, kaya responsibilidad mong gawing masaya ako.”

Dito na nakaramdam ng matinding pagkadismaya si Jay. Hindi lamang ang itsura ng bahay at ng pamilya ni Lea ang nagpagulo sa kanya, kundi pati ang tunay na ugali ng babaeng akala niya’y perpekto. Napagtanto niya na mas importante pala ang pagkatao kaysa sa panlabas na anyo.

Sa kanilang pag-uwi, hindi na mapigilan ni Jay na kausapin si Lea tungkol sa kanyang nararamdaman.

“Lea, may gusto sana akong sabihin. Alam mo, mahalaga sa akin ang respeto at pagiging maayos sa sarili. Hindi ko inasahan na ganito ang makikita ko sa bahay niyo.”

Napairap si Lea. “Ano ka ba, Jay? Hindi naman ikaw ang titira sa amin, ‘di ba? Ano bang problema mo?”

Lumalim ang paghinga ni Jay at seryosong tiningnan si Lea. “Lea, mahalaga sa akin ang ugali at kung paano ka makitungo sa ibang tao. Alam mo ba, sa dinami-dami ng nakita ko ngayong araw, napagtanto ko na hindi tayo magka-ugali. Mahalaga ang respeto, at sa tingin ko, hindi ko iyon nakikita sa’yo.”

Napakunot ang noo ni Lea at tila hindi makapaniwala. “Ano? So ibig sabihin, nakipag-break ka sa’kin dahil lang sa bahay namin at sa pamilya ko? Napaka-shallow mo naman!”

Ngunit sa puntong iyon, buo na ang desisyon ni Jay. Alam niyang mahalaga ang panlabas na anyo, pero higit pa rito, ang tunay na pagkatao ang mas nagbibigay-halaga sa isang relasyon.

Iniwan niya si Lea nang may paninindigan sa kanyang desisyon. Simula noon, natuto si Jay na mas mahalaga ang tunay na ugali at paggalang sa isa’t isa kaysa sa panlabas na itsura lamang. Sa huli, napagtanto niya na ang tunay na “jackpot” ay nasa taong may malasakit, hindi lang sa sarili kundi pati sa kanyang pamilya at paligid.