Animo Hindi Kapamilya kung Ituring ng Mag-asawa ang May Sakit na Matanda; Bata pa ang Magtuturo sa Kanila ng Tama
“O, kumain ka na!”
Inihagis ni Zenaida ang plato ng pagkain sa harap ni Lola Esmeralda. Ni hindi man lamang niya napagkaabalahang samahan iyon ng kubiyertos at basta na lang ibinalandra sa mukha ng may sakit na matanda.
Si Lola Esmeralda ay tiyahin ng asawa ni Zenaida na si Victor. Simula nang maulila ang lalaki ay si Lola Esmeralda na ang nagpalaki, nag-aruga at nag-alaga rito, pati na rin sa mga kapatid nito. Si Victor ang naatasang mag-alaga sa matanda mula nang magkasakit ito dahil sa katandaan, sapagkat ang tatlo niyang kapatid ay nasa ibang bansa at doon nagtatrabaho.
Ngunit sa kabila ng kabutihang nagawa ni Lola Esmeralda kay Victor, hindi pa rin iyon naging sapat upang ngayon ay tratuhin niya ito nang maayos. Para sa lalaki ay pahirap lamang ito sa kanila ng kaniyang asawa kaya naman animo hindi nila ito kapamilya kung ituring nila ito! Isa pa, katuwiran niya ay hindi naman ito ang kaniyang tunay na ina dahil ito ay tiyahin lamang niya!
Dahil doon, kailan man ay hindi nila nagawang alagaan nang maayos ang matanda at lahat ng pagmamalupit na ginagawa nila rito ay nasasaksihan ng kanilang anim na taong gulang na anak na babae, si Vida.
Dahil sa ganoong kapaligiran nila pinalaki ang bata ay tila tumatak na sa isip nito na normal lamang ang ganoong pagtrato sa matatanda. Kaya naman nang minsang dumalaw sa kanilang tahanan ang kapatid ng kaniyang ama galing sa ibang bansa ay isang nakagugulat na katotohanan ang biglang gumulat sa kanila!
Nangyari iyon, habang nag-uusap-usap ang mag-asawang Zenaida at Victor at ang kapatid nitong si Logan. Naroon sa sahig noon si Vida at hawak ang kaniyang lapis at papel habang siya’y gumuguhit. Tuwang-tuwa naman sa kaniya ang kaniyang Tito Logan.
“Hija, iguhit mo nga kung ano ang gusto mo paglaki?” anito sa bata na agad namang tumalima.
Advertisement“Tapos na po, Tito Logan!” maya-maya pa ay saad nito sabay taas ng papel na kaniyang ginuhitan.
Napakunot ang noo ni Logan nang makita ang iginuhit ng kaniyang pamangkin. Litrato iyon ng isang bata habang sinisipa nito ang dalawang taong kuba at may hawak na tungkod. Hindi na kailangan pang magtanong ni Logan kung ano ang naroon sa naturang guhit, sapagkat mayroon nang nakasulat doon. Ang bata ay si Vida habang ang dalawang taong sinisipa naman nito ay ang kaniyang mga magulang.
“Bakit ganito ang ginagawa mo rito sa drawing mo, Vida? Alam mo bang masama ’yon?” tanong ni Logan sa kaniyang pamangkin habang sina Zenaida at Victor naman ay nagkakatinginan.
“Hindi po bad ’yon, Tito! Gan’on nga po ang ginagawa nina mama at papa kay Lola Esmeralda, e. Kaya paglaki ko po, ganoon din ang gagawin ko sa kanila!” inosenteng sabi pa ni Vida na ikinasinghap ng tatlo!
Dahil sa ginawang iyon ni Vida ay nabuking tuloy ang mag-asawa. Galit na galit tuloy si Logan sa kaniyang nalaman, maging ang iba pang kapatid nila ni Victor, at dahil doon ay nagkaroon sila ng matinding alitan. Sising-sisi naman sina Zenaida at Victor sa kanilang ginawa, ngunit bukod pa roon ay tila nakonsensya sila na naging ganoon ang isip ng kanilang anak dahil sa sarili nilang kagagawan! Natatakot din sila na iyon ang naging pangarap na gawin ni Vida sa kanila balang araw sa pag-aakalang tama ang ginagawa nilang ’yon.
Minsan ay naisipan nilang kausapin si Vida. “Anak, mali ang ginagawa namin ng papa mo kay Lola Esmeralda, kaya sana ay huwag mo kaming tutularan paglaki mo,” ani Zenaida sa anak.
“Bakit po, mama? Ayaw n’yo po bang maranasan ang ginagawa n’yo kay lola?” tanong pa nito. “Alam ko naman pong bad ’yon, e. Pero hindi ko po alam kung paano ko sasabihin sa inyo kasi baka po pagalitan n’yo ako, kaya isinumbong ko na lang kayo kay Tito Logan,” pag-amin pa sa kanila ni Vida na muling ikinagulat ng mag-asawa.
Ngunit hindi na sila nagalit pa sa ginawa nito dahil ang totoo ay tama ang bata. Hindi nila akalaing sila ang magulang ngunit ito pa ang makapagtuturo sa kanila na mali ang kanilang ginagawa. Dahil doon ay napuno ng sinserong pagsisisi ang mag-asawa at lubos na humingi ng tawad kay Lola Esmeralda. Bagama’t nahirapan itong patawarin sila, sa paglipas ng panahon na hindi nila pagsuko sa pagbawi rito ay nahanap din nito ang kapatawaran sa kaniyang puso para sa mag-asawa.