Inalipin ng Mag-asawa ang Sinto-Sinto Nilang Pamangkin; Nagulat Sila sa Iginanti Nito

Mula nang pumanaw ang mga magulang ni Crissa ay ang kaniyang tiyuhin at asawa nito na ang naging kasama niya sa malaki nilang bahay. Ito na rin ang tumayong mga magulang niya nang siya’y maulila ngunit ang pagmamahal na ibinigay sa kaniya ng mga magulang ay ipinagkait ng mga ito. Pinalayas ng mag-asawang Paulito at Elena ang mga katulong at mismong ang pamangking si Crissa ang inalipin nila sa sarili nitong bahay.

Nang mawala ang mga magulang ay nag-iba na rin ang takbo ng pag-iisip ng dalaga, parang bumalik sa pagkabata ang isip ni Crissa dahil sa sobrang kalungkutan. Dahil sa nangyari ay hindi na nito naipagpatuloy pa ang pag-aaral. Sinamantala naman ng mag-asawa ang naging kalagayan ng pamangkin para alilain ito ngunit kahit walang sa wastong katinuan si Crissa ay nagagawa pa rin naman nito ang lahat ng iutos sa kaniya.

“Hoy, hindi ka pa ba tapos maglinis sa sala? Anong oras na, magpapaligo ka pa ng mga aso ko!” utos ni Elena.

“O-opo. Matatapos na po!” aniya.

Nang matapos sa paglilinis ay inutusan siya nito na magpaligo sa mga alaga nitong aso.

“Hello, Dugal, Laila, Doris! Lika na kayo, paliguan ko na kayo!” aniya sa mga aso.

Mahilig sa mga hayop si Crissa. Sobrang malapit sa kaniya ang mga alagang aso ng asawa ng kaniyang tiyuhin. Ito na ang mga naging mga kaibigan niya nang maulila sa mga magulang. Para sa kaniya, ang mga aso na lamang ang nagmamahal sa kaniya. Hindi rin naman siya pinapayagang lumabas ng bahay ng mag-asawa mula nang tumira ang mga ito sa kanilang mansyon.

Dahil ang dalaga ang kaisa-isang tagapagmana ng pumanaw na mga magulang. Balak ng mag-asawang Paulito at Elena na sa kanila mapunta ang lahat ng mamanahin nito. Dahil wala na sa tamang pag-iisip at wala nang maalala pa ang kanilang pamangkin na tunay na heredera ay gusto nilang sa kanila mapunta ang lahat ng mayroon ang dalaga. Kapag tumuntong sa disi otso anyos si Crissa ay saka nito makukuha ang lahat ng mana at may pipirmahan itong mga dokumento na nagpapatunay na tinatanggap nito ang mana ngunit kapag hindi niya ito napirmahan ay mapupunta sa malapit na kamag-anak ang mamanahin nito.

“Isang taon na lang, Paulito at mapapasa-atin na ang bahay at mga ari-arian nina Federico at Claudia!” tuwang-tuwang sabi ni Elena.

“Iyon ay kung hindi hahadlang ang sinto-sinto nilang anak. Siya lang naman ang tinik sa ating mga lalamunan,” wika naman ni Paulito.

“Huwag kang mag-alala, wala naman sa tamang pag-iisip ang gag*ng iyon, e. Kita mo nga, kahit sariling pangalan ay hindi niya maalala. Nasiraan na talaga mula nang pumanaw ang magaling mong kapatid at buwisit kong hipag kaya wala tayong dapat alalahanin. Siguradong hindi niya mapipirmahan ang mga dokumento at sa atin na mapupunta ang lahat ng yaman ng mga Vera Cruz!” anito.

Isang araw ay dumalaw ang abogadong si Atty. Zapanta sa malaking bahay. Gusto nitong makita si Crissa.

“Atty, napadaan kayo, ano pong atin?” bati ni Elena.

“Gusto ko lang makita si Crissa. Kumusta na siya? At ang kundisyon niya? Bumalik na ba ang alaala niya? Sinunod niyo ba ang utos ko na ipakonsulta siya at ipagamot sa isang eksperto? Isang taon na lang at mapapasakaniya na ang lahat ng ari-arian ng kaniyang ama. Kailangan na nasa maayos na ang kaniyang pag-iisip para makuha niya ang mana. Hindi naman kasi malala ang kondisyon niya, kailangan lang niya ng therapy dahil sobra siyang nasaktan sa pagkawala ng daddy at mommy niya,” anito.

Pinagtaasan ng kilay ng babae ang sinabing iyon ng abogado.

“O-oo naman, Atty. Ginagawa naming mag-asawa ang lahat para sa mabilis na paggaling ng aming pamangkin!” palusot ng babae.

“Malapit na siyang mag-disi-otso anyos. Maililipat na rin sa kaniya ang lahat ng ari-arian ni Federico. Kayo na ang bahala sa kaniya, Elena. Malaki naman ang tiwala ko sa inyo na ginagampanan ninyo ni Paulito ang pagiging pangalawang magulang kay Crissa.”

Mayamaya ay nagpaalam na rin ang abogado.

“Sige, Elena, tutuloy na ako. Pakisabi na lang sa bata na dumalaw ako,” paalam ng lalaki.

“Makakaasa po kayo, Atty! Kahit kailan ay pahamak talaga ang buwisit na sinto-sintong iyon!” inis na bulong ni Elena.

Agad na pinuntahan ni Elena si Crissa na naglilinis ng banyo. Ibinaling niya ang inis sa dalaga.

“Ikaw talagang bwisit ka, kahit kailan perhuwisyo ka sa amin!” gigil na sinabunutan ng babae ang dalaga at inginudngod ang mukha sa lapag ng banyo.

“T-tama na po! M-masakit po, tama na po!” mangiyak-ngiyak na sabi ni Crissa.

Mayamaya ay biglang dumating si Paulito.

“O, anong nangyayari rito?”

“Ito kasing sinto-sinto mong pamangkin, palagi na lang palpak sa mga gawain dito sa bahay! Paglilinis lang ng banyo, hindi pa marunong!”

Magdidilim na nang makabalik si Amaro. Laking gulat niya nang makita ang tiyahin at tiyuhin na nag-aabang sa kaniya sa pintuan.

Sa sobrang galit din ng tiyuhin ay nakatikim ng sampal mula kay Paulito ang dalaga.

“Hindi ka kakain ng hapunan! Iyan ang parusa mo sa hindi pagsunod sa utos ng tiyahin mo!” sabi ng lalaki.

Lulugo-lugong pumasok sa kaniyang silid si Crissa. Kahit kumakalam ang sikmura ay tiniis niya iyon at itinulog na lang ang nararamdamang gutom.

Mabilis na lumipas ang panahon at sumapit na ang araw nang paglilipat kay Crissa ng mamanahin nito. Ito rin ang araw na pinakaaabangan ng mag-asawang Paulito at Elena dahil siguradong sa kanila na mapupunta ang mamanahin ng pamangkin.

“Ano, handa na ba si Crissa? Siguro naman ay sapat na ang panahon na ibinigay ko sa inyong mag-asawa,” wika ni Atty. Zapanta.

Nagkatinginan ang dalawa.

“A, e, ginawa na po namin ang lahat, Atty. Naipagamot na rin namin siya sa eksperto, sana po ay maayos na ang lahat,” sagot ni Paulito.

Nang sumapit ang takdang oras ay kinausap na ng abogado ang dalaga.

“Kumusta ka, hija? Heto na ang takdang panahon para mapasaiyo, Crissa Marie Vera Cruz ang mana na iniwan sa iyo ng iyong namayapang ama na si Federico Vera Cruz, halika hija at pirmahan mo na itong mga dokumento na nagpapatunay na tinatanggap mo ang iyong mana,” kinakabahang sabi ni Atty. Zapanta.

Laking gulat ng mag-asawa nang makitang pinirmahan ng dalaga ang mga nakalahad na dokumento sa harapan nito. Inilagay rin nito ang buong pangalan nitong Crissa Marie Vera Cruz.

“Anong ibig sabihin nito? N-natatandaan mo na ang pangalan mo? Bakit mo napirmahan ang mga dokumentong iyan?” takang tanong ni Elena.

“Iyan ang akala niyo. Ang hindi niyo alam ay matagal nang bumalik sa alaala ko ang lahat. Bumalik na sa tamang katinuan ang pag-iisip ko. Inilihim ko lang sa inyo ang katotohanan dahil matagal ko ng alam ang balak niyong pagkamkam sa ari-arian ng aking pamilya!” sagot ni Crissa.

Nasupalpal ang mag-asawang Paulito at Elena. Hindi sila makapaniwalang matagal na palang bumalik sa tamang pag-iisip ang pamangkin nilang pinagmalupitan at inalipin sa sarili nitong bahay.

Sa sobrang pagkapahiya sa mga ginawa ay nagkusang umalis ang mag-asawa sa mansyon at hindi na muling nagpakita pa kay Crissa. Nagpatuloy naman sa pag-aaral ang dalaga at nakapagtapos sa kolehiyo. Siya rin ang namahala at nagpaunlad sa lahat ng negosyong iniwan sa kaniya ng ama.