Namasukan Bilang Kasambahay ang Mag-aaral sa Kaniyang Guro; Ano Kaya ang Impluwensiyang Dulot Nito sa Kaniya?
“Ma’am, maglalakas-loob na po ako sa inyo. Puwede po ba akong mamasukan sa inyo bilang kasambahay?”
Napamaang naman ang gurong si Christina sa kaniyang mag-aaral na si Dessa, na tantiya niya ay 15 taong gulang, at nasa ikasiyam na baitang. Kinausap niya ito nang masinsinan dahil napansin niyang bumababa ang mga marka nito at napadadalas ang pagliban sa klase.
“Bakit? Sino ba ang nagtatrabaho sa inyo sa bahay?” untag ni Christina.
“Nanay ko po, nagsusugal lamang. Si Tatay po kasi, may ibang babae. Minsanan na lang po kung umuwi. Naaawa na po ako sa mga kapatid ko, Ma’am. Matitiis ko ang gutom pero hindi sila. Kaya sana po pumayag na po kayo. Sisipagan ko po.”
“Magpaalam ka muna sa Nanay mo. Baka kasi magalit siya. Paano ang pag-aaral mo?” tanong ni Christina.
“Hindi naman po magagalit ‘yun. Wala na nga hong pakialam ‘yun sa amin. Mas masaya pa siya sa mga kaibigan niya, kabi-Bingo,” tugon naman ni Dessa.
“Hayaan mo munang pag-isipan ko ito, Dessa. Bukas, malalaman mo ang sagot.”
Kinagabihan, malalim na nag-isip si Christina. Kailangan nga niya nang makakatuwang sa bahay, at noong isang araw ay iniisip na nga niyang kumuha ng kasambahay. Kung si Dessa ang kukunin niya, hindi kaya mapagalitan siya ng kanilang punungguro? Mag-aaral niya si Dessa at menor de edad pa ito.
AdvertisementSubalit kung wala naman siyang gagawing hakbang, baka kung anong trabaho naman ang pasukin ni Dessa, at iyon naman ang hindi kaya ng kaniyang konsensya.
Nagdesisyon si Christina.
Kinabukasan, muli niyang pinatawag si Dessa.
“Nangako ako sa iyo na ipatatawag kitang muli para sabihin ang desisyon ko sa alok mong pagtatrabaho sa akin. Sige, pumapayag na ako. Subalit sa dalawang kondisyon: ipangako mo sa akin na hindi ka magpapabaya sa pag-aaral. Pangalawa, walang makakaalam nito kundi tayong dalawa lamang,” paliwanag ng guro.
Hindi magkamayaw ang tuwa ni Dessa. Nang araw na iyon, isinama ni Christina si Dessa sa kaniyang munting bahay. Ipinakita niya ang loob nito, at binigyan niya ng panuto ang bago niyang kasambahay.
“Wala kang ibang gagawin Dessa kundi ang maglinis ng bahay, maghugas ng mga pinagkainan, at paminsan-minsan ay maglaba. Marunong ka bang gumamit ng washing machine?”
Umiling-iling si Dessa.
“Sige walang problema, tuturuan kita. Puwede mong galawin ang lahat maliban sa aking kuwarto. Kapag nakatapos ka na ng iyong gawain, maaari ka nang mag-aral. Makatatanggap ka ng 6,000 piso sa loob ng isang buwang paninilbihan. Stay out ka,” paliwanag ni Christina.
AdvertisementNanlaki naman ang mga mata ni Dessa. Para sa kaniya, napakalaking halaga na ng 6,000 piso.
Nakita ni Christina ang kasipagan sa bahay ni Dessa. Walang ni isang mumo o sebo ang mga kubyertos at pinggan. Walang mga alikabok sa sahig gayundin sa mga sulok-sulok ng bahay. Natuto na itong maglaba gamit ang kaniyang washing machine, at kay bango naman talaga.
Naluha si Christina nang matanggap niya ang unang suweldo na kaniyang pinagpaguran.
“Ipunin mo iyan, Dessa. Bigyan mo rin ang Nanay mo. Ang iba, itago o tabi mo,” paalala ni Christina.
Tuwing sabado at Linggo ay day off ni Dessa. Subalit Linggo pa lamang ng umaga ay bumalik na si Dessa sa kaniya, umiiyak.
“Kinuha pong lahat ni Nanay ang suweldo ko, at ipinansugal lamang po.”
Awang-awa naman si Christina sa kaniyang mag-aaral. Kaya naman, dinagdagan na lamang niya ang suweldo nito upang kahit paano ay makapag-ipon ito.
Matuling lumipas ang panahon. Pitong taong nanilbihan si Dessa kay Christina bilang kasambahay at tinulungan pa siya nitong makapasok sa kolehiyo. Kursong Edukasyon ang kinuha ni Dessa dahil nais daw niyang sundan ang yapak ni Christina. Nang mga panahon na iyon ay namayapa na ang ina ni Dessa dahil sa kakasugal, nagkaroon ito ng sakit na hindi na naagapan pa, kaya si Dessa na ang umako sa responsibilidad niya sa kaniyang mga kapatid.
AdvertisementHanggang sa makatapos ng pag-aaral si Dessa bilang isang Cum Laude. Ang nagsabit ng medalya sa kaniya ay si Christina, na itinuring na rin niyang tunay na ina.
“Maraming salamat po Ma’am sa lahat ng naitulong ninyo sa akin at sa pamilya ko. Hinding-hindi po ako magsasawang tumanaw ng utang na loob sa inyo,” naiiyak na sabi ni Dessa.
“Huwag mong intindihin iyon, Dessa. Masipag at matalino kang mag-aaral kaya deserve mo iyan,” saad naman ni Christina.
Dahil tapos na ng pag-aaral si Dessa naunawaan ni Christina kung kinakailangan na nitong bumukod at hindi na manilbihan sa kaniya. Sa katunayan, naging co-teacher pa niya ito sa paaralang kaniyang pinapasukan.
Makalipas ang dalawang taon, nagkaroon na rin ng sariling pamilya si Dessa, at ang itinuring na niyang ina ay si Christina, na noon ay tanggap na ang katotohanang mag-isa lamang siyang mabubuhay dahil masyado niyang minahal ang pagtuturo.
Napagtanto ni Christina na kahit wala siyang sariling anak, masaya naman siya dahil naging maayos at nasubaybayan niya ang paglaki at pagiging maayos ng buhay ni Dessa, at masayang-masaya siya dahil nagkaroon siya ng isang anak sa katauhan nito.