Nasawi ang Mag-asawa sa Nang Bumagsak ang Eroplanong Sinasakyan Nila Kaya Naulila Nila ang Tatlong Anak; Laking Gulat ng Lahat nang Bumalik ang Ina Makalipas ang Ilang Buwan
Malungkot ang magkakapatid na Jennie, Jonnel, at Jasmer sa biglaang pagkawala ng kanilang Mama at Papa dahil sa aksidenteng bumagsak ang eroplanong sinasakyan ng mga ito. Kabilang daw sila sa mga pasaherong sa bumagsak na eroplano sa Karagatang Pasipiko; subalit hindi pa nakikita ang kanilang mga labi. Bagama’t umaasa pa rin silang buhay pa ang mga ito, mahirap umasa lalo’t tatlong buwan na ang nakalilipas simula nang mangyari ang insidente, wala pa ring balita kung buhay pa ba sila.
Bilang si Jennie ang panganay, naiatang sa kaniya ang responsibilidad upang gabayan at palakihin nang maayos sina Jonnel at Jasmer na kaniyang mga nakababatang kapatid.
“Huwag kayong mag-aalala, hindi ko kayo pababayaan. Maghahanap ako ng trabaho para hindi maubos ang pera nina Mama at Papa,” sabi ni Jennie sa kaniyang mga kapatid.
“Paano ang pag-aaral mo, Ate?” nag-aalalang tanong ni Jonnel sa nakatatandang kapatid.
“Huwag mo nang intindihin ‘yan. Ang mahalaga, kayo ang magpatuloy sa pag-aaral. Kaya ko ang sarili ko,” sagot sa kanila ni Jennie.
Ipinagpapasalamat na lamang ni Jennie na noon pa man, ibinigay na sa kaniya ng mga magulang ang pin code ng kanilang mga bank accounts: anuman daw ang mangyari sa kanila, mas mainam na raw na alam nila ang mga ito para sa emergency. Ipinangako ni Jennie sa kaniyang sarili na hinding-hindi niya gagastusin sa wala ang perang pinaghirapan at pinag-ipunan ng kanilang mga magulang.
Minabuti na lamang ni Jennie na maging isang working student upang hindi rin masayang ang kaniyang pag-aaral. Sa umaga, nakalaan ang kaniyang oras sa pag-aasikaso sa mga gawaing-bahay. Sa tanghali naman, pumapasok siya sa trabaho bilang isang service crew sa isang fast food chain, at sa gabi naman ay nag-aaral siya. Minabuti niyang kumuha lamang ng tatlo hanggang apat na subjects upang hindi masyadong mahirapan.
Isang araw, sa kaniyang pag-uwi sa bahay ay nagulat siya nang makita ang kaniyang Mama habang nakayakap sa kaniyang dalawang kapatid.
Advertisement“Ma?” napamaang na naiusal ni Jennie. Hindi ito nagsalita. Ibinuka ang kaniyang mga bisig na tila nagsasabing yakapin siya. Binitiwan ni Jennie ang mga hawak na pinamiling uulamin sa palengke at umiiyak na tumakbong palapit sa ina.
“Ma… salamat sa Diyos at buhay kayo! Nasaan po ang Papa?” lumuluhang usisa ni Jennie.
“Hindi siya nakaligtas mula sa pagbagsak ng eroplano. Ako lamang ang nakaligtas…” malungkot at naiiyak na tugon naman ni Mercedes, ang kanilang ina.
“Anong nangyari? Bakit ngayon ka lang nagpakita sa amin? Saan ka nagpunta matapos ang pagbagsak ng eroplano?” usisa sa kaniya ni Jennie.
“Mahabang kuwento, Jennie. Ayoko nang balikan pa. Ang totoo niyan wala akong masyadong maalala, nagkaroon daw ako ng kaunting memory loss o amnesia dahil sa mga nangyari. Mabuti na lamang at may isang pamilyang kumupkop sa akin, kaya narito ako ngayon dahil naalala ko na kayo,” sagot naman ni Mercedes.
Hindi na ito inalam pa ni Jennie. Ang mahalaga, kasama nila ang kanilang ina. Nalulungkot lamang siya dahil hindi pala nakaligtas ang kanilang ama.
Makalipas ang ilang araw ay kapansin-pansin nga ang tila kawalan ng alaala ni Mercedes. Hindi na nito alam ang ibang mga detalye sa bahay. Hindi na nito matandaan kung saan nakalagay ang mga gamit nito. Inunawa na lamang ni Jennie ang kinasapitan ng kaniyang ina.
“Anak, ano ba ang pin code ng mga bank details ko? Hindi ko na talaga matandaan. Alam mo ba?” minsan ay natanong ni Mercedes kay Jennie.
Advertisement“Oo, Ma. Pati ba ang mga iyon ay hindi mo pa maalala?”
“Oo anak, lalo na ang mga kaarawan. Kayo lang talaga ang naaalala ko,” sagot ni Mercedes. Na pinatunayan naman nito dahil nang mabalitaan ng mga kasamahan nito sa trabaho na buhay siya, agad silang dumalaw sa kaniya, ngunit wala ni isa man sa kanila ang nakilala nito.
Kaya naman ibinigay na lamang ni Jennie sa ina ang mga detalye sa sariling bank account nito.
“Mukhang malala nga ang nangyari sa Mama mo, Jennie. Siguro kailangan mo siyang ipakonsulta sa espesyalista,” minsan ay nasabi sa kaniya ng isa sa mga kasamahan nito.
Upang makita kung sasapat ba ang pera upang ipakonsulta ang ina sa manggagamot, sinilip ni Jennie ang laman ng bangko nito. Laking-gulat niya nang makitang malaki ang nabawas sa pera nito, gayong wala naman siyang kinukuha mula roon. Naalala niya na ibinigay niya ang bank details sa kaniyang ina.
“Anong gagawin ni Mama sa ganoong kalaking halaga?” napapaisip na tanong sa sarili ni Jennie.
Hanggang isang araw, isang ‘di-inaasahang bisita ang dumalaw sa kanilang bahay. Ito ay walang iba kundi ang kanilang Lola Guada, na ina ni Mercedes.
“Jennie, makinig ka sa akin. Huwag mong pagkatiwalaan ang Mama mo na nagpakilala rito. Hindi siya ang tunay ninyong ina,” saad ni Lola Guada. Inilabas nito ang isang lumang larawan. Nagulat si Jennie nang makita ito: may kambal pala ang Mama nila!
Advertisement“Siya si Mercedita, ang kambal ng Mama ninyo. Hindi sila magkasundo noon pa man dahil kahit na kambal sila, napakalaki ng kanilang pagkakaiba. Pakiramdam ni Mercedita, paborito namin si Mercedes kaya naman naging malayo ang loob nila sa isa’t isa. Malalim ang naging hidwaan nilang magkapatid. Nabalitaan kong may isang nagpakilalang Mercedes dito, hindi siya ang tunay mong Mama. Naparito siya upang gamitin ang sitwasyon upang makakuha ng pera mula sa ipon ng iyong Mama. Kaya dapat ay ingatan mo ito,” paalala ng kaniyang Lola Guada.
Kaya naman agad siyang nagtungo sa bangko upang ibago ang mga pin code at balaan ang bangko na walang ibang awtorisado upang mag-withdraw sa passbook kundi siya lamang, si Jennie.
Marahil ay napag-alaman na ni Mercedita ang ginawa ni Lola Guada kaya bigla na lamang itong hindi na bumalik sa kanila. Ipinaliwanag naman ni Jennie sa kaniyang dalawang nakababatang kapatid ang dahilan ng mga ito. Tinanggap nilang magkakapatid na talagang wala na ang kanilang mga magulang at mananatili na lamang sa kani-kanilang mga puso at isipan.