Tinuligsa ang Babae na Piniling Magnegosyo ng Ukay-ukay Kaysa Mag-abroad; Napahiya Sila sa Naabot Nito

Kasalukuyang nagluluto ng tanghalian si Maica nang marinig niya ang katok sa pintuan kasabay ng pagtatawag ng kaniyang biyenan na si Milagros.

“Maica! Maica!”

Nagtaka si Maica. Bakit may naririnig yata siyang galit sa tinig ng kaniyang biyenan?

“‘Nay, ano hong atin?” takang bungad niya sa babae. Hindi na siya nagulat nang makita ang galit na ekspresyon sa mukha nito.

Padabog na pumasok ito sa bahay nila bago ito naupo sa sofa.

“Ano ‘yung sinasabi ng asawa mo na hindi ka na raw babalik sa ibang bansa para magtrabaho?” galit na usisa nito.

“Ah, iyon ho ba? Totoo ho iyon, ‘Nay. Hindi na ho ako babalik sa Dubai, dahil magnenegosyo na ho ako dito,” tugon niya sa matanda.

“Nababaliw ka na ba? Ano na lang ipapakain mo sa pamilya mo kung hindi ka patuloy na kakayod? Saka anong negosyo ‘yang sinasabi mo? Akala mo ba madali ‘yan? Bakit ka pa aalis sa trabaho mo ang ang laki laki na ng sinusweldo mo doon?” nakapamewang na sita nito.

Napayuko si Maica. “‘Nay, gusto ko na rin ho kasi makasama ang mga anak ko. Lumalaki na ho sila at ayoko naman dumating ang panahon na hindi na nila ako makilala. Mag-uukay ukay ho ako. Mga magagandang damit ho ang ibebenta ko,” paliwanag niya sa matanda.

Sarkastikong tawa ang narinig niya mula rito.

“Ukay-ukay? Anong mapapala mo roon? Hindi ka nag-iisip! Kasama mo nga ang mga anak mo, gutom naman sila! ‘Wag kang padalos-dalos, Maica!”

Pinigil ni Maica ang nadamang galit sa dibdib.

“Hindi na ho magbabago ang desisyon ko, ‘Nay. Dito na ho ako mananatili,” pinal na pagdedesisyon niya, na lalong ikinagalit nito.

“Sinasabi ko na nga ba at mali ang desisyon ng anak ko na pakasalan ka! Wala kang pakialam sa mga kamag-anak mo!” akusa nito.

Doon na tuluyang naputol ang pagtitimpi ni Maica.

“‘Nay, simula ho noong ikasal kami ni Edwin ay ako na ang nagtaguyod sa pamilya namin kahit na nangako siya na tutulungan niya ako! May narinig ho ba kayo sa akin? Wala! Kahit sa pamilya niyo, tumutulong ako! Ano pa ho ba ang gusto niyo sa akin?” hindi na napigilang bulalas niya.

Sa kamalas-malasan ay noon pa dumating ang asawa niya at narinig nito lahat ng sinabi niya.

“Sinasabi mo ba na palamunin ako dito?” galit na sabat nito.

“Wala akong sinasabing gano’n, Edwin! Ang sinasabi ko lang eh hayaan niyo naman sana akong magdesisyon para sa sarili ko. Gusto ko lang na magtiwala kayo sa akin,” katwiran niya sa asawa.

“Alam mo, tama si Nanay, eh! Sarili mo lang ang iniisip mo! Sinusumbat mo pa ang lahat ng sakripisyo mo. Pagod na pagod na ako, Maica. Ang mabuti pa eh maghiwalay na tayo! Tutal wala ka na rin namang pera!” bulalas nito.

Natulala si Maica sa sinabi ng asawa. Sinubukan niya pang kausapin ito subalit tila buo na ang desisyon nitong hiwalayan siya.

Naghiwalay sila at iniwan nito sa pangangalaga niya ang dalawa nilang anak. Masakit para sa kaniya ang nangyari subalit kailangan niyang magpatuloy para sa kaniyang mga anak.

Kahit na sumalungat ang marami ay nilakasan niya ang kaniyang loob at ipinagpatuloy niya ang plano niyang pagtatayo ng ukay-ukay.

Noong una ay nahirapan siya lalo pa’t siya ang nangangalaga sa kaniyang dalawang anak. Mabuti na lamang at agad na umalalay ang kaniyang kapatid nang malaman nito ang mangyari.

“Ang kapal talaga ng mukha ng asawa mo! Kunwari pa siya! Ang sabihin niya, ayaw niya na sa’yo dahil ayaw mo nang mangibang bansa! Hindi na siya makakapagloko!”

Noon ay nakumpirma niya ang kaniyang hinala na mayroon itong ibang babae. Kaya naman pala ang layo layo na ng loob nito sa kaniya.

Imbes na panghinaan ng loob ay ginamit ni Maica ang panunuligsa ng iba upang palakasin ang kaniyang loob.

Nais niyang isampal sa mukha ng mga hindi naniwala sa kaniya na kaya niyang magtagumpay.

Hindi naging madali noong una lalo pa’t matrabaho ang napili niyang negosyo. Ngunit hindi siya sumuko.

Noong simula ay kakaunti ang umo-order sa kaniya subalit nang lumaon ay naging matunog na rin ang pangalan niya dahil talaga naman sinisiguro niyang magaganda at maaayos ang mga damit na ibinebenta niya.

Nagulat na lamang siya nang mapansin na kumikita na pala siya ng malaking halaga! Makalipas lamang ang dalawang buwan ay kinailangan niya nang kumuha ng dalawang tauhan na hahalili sa kaniya sa paglilinis at pag-aayos ng mga damit.

Patuloy na lumago ang ukay-ukay ni Maica. Hanggang sa ang kinikita niya sa isang araw sa pag-uukay ukay ay katumbas ng isang buwan niyang sweldo noon sa ibang bansa!

Hindi makapaniwala si Maica sa tagumpay ng kaniyang munting negosyo na nang lumaon ay lumago.

Ang dati nilang pangkaraniwang pamumuhay ay unti-unting nagbago hanggang sa hindi na niya kailangan pang magtrabaho – dahil kaya niya nang magbayad ng mga tao na gagawa ng mga trabaho niya.

Tunay nga na naging matagumpay si Maica, na nakarating sa kaniyang biyenan at dating asawa.

“Maica, baka naman pwede kayong magsimula ulit ni Edwin…” nakangiting wika ng dati niyang biyenan na para bang hindi siya nito minaliit noon.

Isang matamis at tunay na ngiti ang isinukli niya sa matanda.

“Naku, hindi na ho. Masaya na ho kami ng mga anak ko. Hindi na ho namin kailangan ng isa pang pakakainin,” wika niya sa babae.

Nawala ang ngiti nito. Marahil ay napagtanto nito na hindi na siya ang dating Maica na minaliit nito. Lulugo-lugo nitong nilisan ang magarbo niyang bahay.

Napangiti si Maica. Kahit na may mga nagsabi noon na hindi siya magtatagumpay, hindi iyon naging hadlang. Kung hindi siya sumugal, marahil ay hindi niya naabot ang tagumpay.

Ang pinakamabisang paghihiganti nga naman ay tagumpay!