Natanggap ang Dalaga Bilang Kasambahay Matapos Niyang Mawalan ng Trabaho; Ano Kayang Lihim ang Matutuklasan Niya sa Kaniyang Bagong Amo?

“Inay! Tinext na ako ng magiging amo ko. May trabaho na ako!” tuwang-tuwang balita ni Melanie sa kaniyang inang si Aling Osang.

“Talaga, anak! Naku! Magandang balita iyan. Makakabayad na tayo sa mga utang natin sa tindahan, saka makakabayad na tayo sa renta ng bahay. Kailan ka raw magsisimula?” usisa ni Aling Osang.

“Bukas raw ‘Nay gusto akong makausap ng magiging amo ko sa Gatchalian Village. Kaya bukas ako magsisimula siguro,” sabi ni Melanie.

“Ah ganoon ba, anak? Sige, kumain ka na para matulog ka nang maaga at maaga ka ring magising bukas. Maghahain na ako,” sabi ni Aling Osang.

Matapos makakain at matulungan ang ina sa paghuhugas ng mga pinagkainan, makapaghilamos, at makapagdasal, nahiga na si Melanie. Hindi nakatapos ng pag-aaral si Melanie dahil maaga siyang nagtrabaho nang magkasakit ang kaniyang ama, na namayapa rin naman dahil dito. Simula noon, huminto na rin ang pangangarap niya. Itinuon niya ang atensyon sa pamamasukan bilang kasambahay.

Subalit dahil ang mga dating amo ay nangibang-bansa na, nawalan ng trabaho si Melanie. Tinutulungan niya ang inang si Aling Osang sa pagbebenta ng mga gulay sa palengke.

Makalipas lamang ng ilang buwan, isang dating kasamahan ang nag-refer sa kaniya sa isang pamilyang nangangailangan ng yaya. At heto na nga.

Kinabukasan, maagang gumayak si Melanie at nagtungo na nga sa bahay ng magiging amo niya. Maganda naman ang naging pag-uusap nila. Magiging yaya siya o tagapangalaga ng mga bata. Magsisimula siya kaagad kinabukasan at stay-in siya. Binigyan siya ng isang araw upang makapag-empake. Maganda rin ang magiging suweldo niya bukod pa sa benepisyo.

Hindi nagpatumpik-tumpik si Melanie. Agad siyang nag-empake. Kinabukasan, nasa bahay na siya ng bagong amo.

“Ah Melanie, hindi pala rito nakatira ang aalagaan mo. Doon sa rest house sa Cavite. Kuya Berting, dalhin mo na siya sa rest house,” utos ng kaniyang amo sa driver.

“Teka Ma’am mawalang-galang na ho, parang wala naman ho sa usapan na sa ibang lokasyon pala ang magiging trabaho ko…”

“Kinukuwestyon mo ba ako o bumalik ka na lang sa inyo?”

Nagulat si Melanie sa isinagot sa kaniya ng amo. Hindi niya akalaing magsasalita ito nang ganoon. Maayos itong makipag-usap at mahinahon subalit tila iba ang tono ng pahayag nito ngayon.

Nakaramdam yata ang amo kaya ngumiti ito kay Melanie.

“Ang ibig kong sabihin Melanie, ang mga anak na aaalagaan mo ay nasa rest house ko sa Cavite. Babalik ka rin naman dito. Pakisundo mo na ang alaga mo, ang mga anak ko,” sabi ng kaniyang amo.

Walang nagawa si Melanie kundi sumakay sa kotse na maghahatid sa kaniya patungong Cavite. Wala namang imik ang driver na tinawag na Kuya Berting. Hindi malaman ni Melanie, subalit tila hindi niya mapaglabanan ang antok nang malanghap niya ang pabango sa loob ng sasakyan kaya hindi niya namalayang nakatulog siya.

Nang magmulat siya ng mga mata, nagulat siya dahil nasa loob na siya ng isang silid. Sumilip siya sa bintana. Tila nasa mataas na palapag siya. Dahil madilim na, wala siyang nakita kundi ang itim na papawirin. Subalit natitiyak niyang nasa liblib na lugar sila.

“Mabuti naman at gising ka na,” sabi ng isang may-gulang na babae. “Bumaba ka na at magsisimula na ang trabaho mo… dalian mo,” mataray na utos ng may-gulang na babae, na ipinagpalagay ni Melanie na siyang mayordoma ng bahay.

Hindi maunawaan ni Melanie ang mga nangyayari. Malakas ang kabog sa kaniyang dibdib. Pakiramdam niya, may mali.

Pagkababa niya sa unang palapag kung saan naroon ang mahabang mesang kainan, nabungaran niya ang halos dalawang dosenang mga batang lalaki at babae, na may kani-kaniyang yaya. Pinapakain nila ang mga bata, na tamilmil naman at tahimik lamang sa pagsubo. Ang iba, mukhang nagtitimpi lamang ang pag-iyak. Nakaramdam ng kakaiba si Melanie. Ano ito? Anong nangyayari?

Tinawag ang atensyon niya ng may-gulang na babae na pumasok sa kaniyang silid at nagpababa sa kaniya.

“Heto ang alaga mo… pakainin mo na siya. Siguruhin mong mapapakain mo siya at mauubos niya ang pagkain niya. Kung hindi, ikaw ang mananagot sa akin,” pagbabanta ng may-gulang na babae.

Nilapitan naman ni Melanie ang batang babae na tinutukoy nito. Mababakas sa mukha ng bata ang matinding takot. Mugto ang mga mata nito.

“A-anong pangalan mo?” tanong ni Melanie sa bata.

“Bawal silang tanungin. Gawin mo lang ang trabaho mo. Pakainin mo siya,” pagbabawal ng may-gulang na babae.

At doon napagtanto ni Melanie na may hindi magandang nangyayari sa lugar na iyon. Palihim niyang tiningnan ang mga katulad niyang yaya, na palihim ding tumitingin sa kaniya; de-numero ang bawat galaw.

Matapos makakain ang mga bata, napansin ni Melanie na dumiretso na ito sa kani-kanilang mga silid kasama ang kani-kanilang mga yaya. Inutusan naman ng may-gulang na babae si Melanie na paliguan ang kaniyang alaga.

Napag-alaman ni Melanie na ang kaniyang napasukan pala ay malaking sindikato na nangunguha ng mga batang palaboy, binibihisan, inaalagaan, at ibinibenta sa mga dayuhan, o kaya naman sa mga ospital.

Kaya naman, isang plano ang naisipan niyang gawin. Sa kalaliman ng gabi, hindi niya inalintana ang mga bantay na may naglalakihang baril. Agad siyang nakatakas at nagtatakbo palayo. Hindi niya alam kung saan pupunta. Basta ang alam lamang niya, kailangan niyang makatakas.

Sakto namang may paparating na mobil ng mga pulis at nadaanan si Melanie. Agad niyang ipinagbigay-alam ang kaniyang natuklasan. Agad na pinuntahan ng mga ito ang sinasabing rest house. Sa tulong ng iba pang mga back up na kapulisan, nahuli ang sindikato at nailigtas ang mga bata.

Nahuli rin ang among kumuha kay Melanie. Dahil sa ginawa ni Melanie, siya ay naging sikat sa balita at mga social media. Binigyan siya ng pabuya at parangal ng pamahalaan, na nagamit niya upang makapagtayo ng sariling puwesto sa palengke.