Nag-aplay ng Trabaho Bilang Guro ang Bagong Graduate na Babaeng Ito Subalit Hindi Siya Natanggap; Senyales nga ba Ito na Hindi Siya Para sa Pagtuturo?

Nakatanggap ng text message ang bagong graduate sa pagkaguro na si Carol mula sa HRD staff ng pribadong paaralang pinagpasahan niya ng resume at application letter.

“Good day! This is to inform you that you are invited to conduct your demo teaching…” bahagi ng mahabang text message sa kaniya. Tuwang-tuwa namang sinabi niya sa ina ang magandang balita.

a close-up of unrecognizable young sporty man with smartphone standing in the city. - a hand using a cellphone stock pictures, royalty-free photos & images

“Salamat sa Diyos, anak! Sige paghandaan mo iyan. Ipagpaplantsa na kita ng damit mong pormal. Intindihin mo ang paggawa ng mga materyales mo sa pakitang-turo na iyan!” sabi ng kaniyang ina.

Agad na nagkulong sa kaniyang kuwarto si Carol. Kinuha niya ang kaniyang mga aklat. Siya ay nagtapos ng Bachelor of Secondary Education Major in Science. Pumipili siya ngayon ng aralin na maaari niyang gawan ng lesson plan at visual aids para sa gagawing pakitang-turo. Kapag naipasa niya ang pakitang-turo, tiyak na may trabaho na siya.

Nang gabing iyon, matiyaga niyang pinagpuyatan ang pagpaplano. Matapos mapag-isipan nang mabuti ang lalamanin ng pagtalakay sa aralin, tinutukan naman niya ang paggawa ng visual aids. Naghagilap siya ng mga gamit at lumang cartolina. Nag-refill ng ink sa pentel pen. Gupit dito, gupit doon. Dikit dito, dikit doon. Iba’t ibang bahagi ng plant at animal cells ang napili niyang paksa, kaya gusto niyang ipakita ang pagkakaiba ng dalawa.

Nang masiyahan na siya, ipinakita niya ito sa kaniyang ina. Hindi naman nito napigilan ang paghanga sa kaniyang ginawa.

“Tiyak na matutuwa ang mga manonood sa iyo nito, anak!” paghangang sambit ng kaniyang ina.

“Sana nga po, ‘Nay, para naman makatulong na ako sa mga gastusin sa bahay. Para makatulong na rin sa mga utang natin simula nang maospital at maipalibing natin si Tatay.”

Pagtingin niya sa kanilang orasan, ala-una na ng madaling-araw. Alas otso ng umaga siya pinapupunta sa paaralan. Kailangan na niyang magpahinga upang may sapat na lakas at presensya siya ng isipan upang gawin ang mga nararapat na ipamalas sa pakitang-turo.

Alas singko pa lamang, nakahanda na siya. Alas siyete ay tiniyak niyang nakakain siya ng agahan at nakainom ng kape, na inihanda ng kaniyang ina. Pagdating sa paaralan, sinabihan siya na maghintay lamang ng ilang sandali. Tatawagin na lamang siya kapag nakahanda na ang classroom at ang mga magiging estudyante niya—ang mga guro.

Noon kasi ay wala na ang mga estudyante, nakabakasyon na. Mga guro na lamang ang pumapasok para sa mga papeles.

Mahigit dalawang oras na naghintay si Carol bago siya ipatawag ng punungguro. Kinabahan siya nang makita ang punungguro: makapal ang mga salamin nito, at tila nang-uuri ang mga tingin. May edad na ito at halatang bihasang-bihasa sa pagtuturo.

“Are you ready now? You may proceed with your demo teaching.”

portrait of senior woman wearing eyeglasses against white background - serious and old asian woman with eye glasses stock pictures, royalty-free photos & images

Tumango si Carol at kinuha na ang kaniyang mga gamit. Hindi niya maipaliwanag ang kabang nararamdaman. Pakiramdam niya, may paruparong lumilipad-lipad sa kaniyang sikmura. Parang bumigat ang kaniyang mga paa sa paghakbang. Pagpasok niya sa loob ng classroom, lahat ng mga mata ng mga guro ay napunta sa kaniya. Nakaramdam ng panliliit sa kaniyang sarili si Carol. Subalit pinagalitan niya ang sarili. Hindi siya dapat magpahalata.

At sinimulan na nga niya ang pakitang-turo. Ginalingan niya. May ilan namang nakinig at nakiisa sa kaniyang talakayan, lalo na ang mga guro ng Science, subalit marami rin ang halatang-halatang hindi nakikinig at nagkukuwentuhan lamang.

Sa pagtatapos ng kaniyang pakitang-turo…

“Thank you for your demo. By the way, I love your visual aids. Puwede bang iwanan mo na lang iyan dito?” saad ng punungguro.

“O-Opo Ma’am, sure po,” saad ni Carol habang tinutupi at nililigpit ang mga visual aids na kaniyang ginamit. Ibinigay niya ito sa punungguro.

Pagkauwi niya sa kanila, tulala si Carol. Hindi niya alam kung pasado ba siya o hindi. Anong sasabihin niya sa kaniyang ina?

“Anong balita, Anak?” tanong nito.

“Sinabihan lamang po ako na tatawagan ako. Hindi po ba ang ibig sabihin niyon, hindi ako nakapasa?”

“Huwag kang panghinaan ng loob, Anak. Kung talagang para sa iyo ang isang bagay, para sa iyo talaga. Kung hindi ka nila gusto, ayos lang. Better luck next time,” pampalubag-loob ng kaniyang ina.

close-up of a senior woman consoling her daughter - serious old asian woman with eye glasses stock pictures, royalty-free photos & images

Simula noon ay tila nawalan ng kumpiyansa sa kaniyang sarili si Carol. Ilang araw din niyang ininda ang kauna-unahang rejection na natanggap niya mula sa pag-aaplay sa trabaho. Sinariwa niya ang mga panahong pinauulanan siya ng papuri ng kaniyang mga naging propesor at critic teacher, na may potensyal daw siya sa larangan ng pagtuturo.

Iniisip niya tuloy, tama ba ang desisyon niyang tahakin ang landas ng pagtuturo? Sa simula pa lamang ay gusto naman niya talagang maging guro. Sa katunayan, nasa high school pa lamang siya, madalas na siyang kinukuhang student counterpart tuwing Boys and Girls Week. Pumipili ang punungguro at mga guro ng kanilang mga student counterpart o mga pumapalit sa kanila bilang mga guro. Binibigyan sila ng pagkakataong makapagturo sa mga klase at mamalakad sa paaralan.

Tinanggap na lamang ni Carol na marahil, hindi siya nakatadhana para sa paaralang iyon. Kinuha lamang ang kaniyang visual aids. Iyon lamang. Walang follow-up ang HR sa kaniya.

Hanggang sa nakatanggap siya ng tawag mula sa pangalawang paaralan na pinagpasahan niya ng resume at application letter. Inimbitahan siya sa isang pakitang-turo. Pinaunlakan naman niya. Matapos ang kaniyang pakitang-turo, agad siyang sumalang sa pinal na panayam ng may-ari ng paaralan. Mukhang nagustuhan naman siya.

“Congratulations! Magtungo ka sa HR Department for the contract signing. Welcome aboard!” nakangiting saad ng may-ari ng paaralan at kinamayan siya.

Tuwang-tuwa si Carol gayundin ang kanilang ina. Napatunayan ni Carol na hindi dapat sumuko sa pag-aaplay ng trabaho, dahil ang ma-reject sa pag-aaplay ay mga bahagi o yugto lamang na kailangan niyang pagdaanan. Sabi nga, kung talagang ukol, bubukol.