Idolo ng Drayber na Ito ang Kaniyang Boss na Senador Dahil Matuwid at Marangal Ito; Ngunit Bakit Isang Araw, Bigla na Lamang Siyang Nagbitiw sa Tungkulin?

Bukod sa maganda at malaking suweldo, masayang-masaya si Mang Teban sa bago niyang trabaho: ang maging personal driver ni Senador Manuel Echanis, ang pinakasikat na senador sa buong Pilipinas, na kilala sa kaniyang tapat at mahusay na pamumuno at paglaban sa karapatang pantao.

Paano nga ba siya napasok kay Senador Echanis? Salamat sa kaniyang dating amo, na nang magpasyang magtungo at manirahan sa ibang bansa, ay inirekomenda siya kay Senador Echanis.

Galante at mabait. Ganiyan ilarawan ni Mang Teban ang kaniyang amo. Hindi ito kailanman nagtaas ng boses sa kaniya. Lagi pa siyang binibigyan ng daily allowance lalo na kapag matagal niya itong hihintayin sa parking lot ng Senado.

Pinapayagan din siya nitong magliwaliw muna, kahit gamit ang sasakyan nito, kung halimbawang medyo matagal ang sesyon sa Senado, o may mga tatapusin pa ito sa tanggapan. Basta, kailangan niyang makabalik kaagad kapag nag-text o tumawag na ito kung uuwi na.

Isa sa mga mahigpit na kalaban ng among senador ang kongresista mula sa isang lalawigan na si Cong. Mariano Lapule. Lagi silang nagbabangayan sa telebisyon. Kinokontra kasi ni Cong. Lapule ang lahat ng sasabihin o gagawin ni Senador Echanis, gaya ng panukalang batas na binubuo nito ngayon.

Walang tapang naman itong sinasagot ni Senador Echanis, sa pinakamatalinong paraan. Lagi itong nananalo sa kanilang mga argumento. Pagkatapos, gagawan na ito ng iba’t ibang memes at pag-uusapan sa social media. Manghang-mangha si Mang Teban sa kaniyang boss. pakiramdam niya, tumatalino rin siya.

“Huwag ka masyadong kampante sa boss mo, Teban. Lahat ng politiko, may kabulukang itinatago. Mag-ingat ka rin ha, dahil uso rin ang ambush. Baka madamay ka pa,” laging pinapaalala ni Aling Tina sa kaniya, ang misis niya. Bukambibig na kasi ni Mang Teban ang boss na senador kahit sila ay nasa hapag-kainan.

“Ipaglalaban ko hanggang sa dulo ng walang hanggan ang boss ko. Siya na yata ang pinakamatuwid at pinakamarangal na politikong nakilala ko! Walang katiwalian, walang bahid-dungis. Serbisyo talaga ang ibinibigay sa bayan at hindi namumulitika,” pagtatanggol ni Mang Teban kay Senador Echanis.

Advertisement

Humanga si Mang Teban sa kaniyang amo. Ito ang kaniyang idolo ngayon. Gusto niya, maging katulad din nito na masikap, matuwid, at walang itinatago. Matapang din nitong kinakalaban ang mga kagaya ni Cong. Lapule na napababalitang protektor ng mga sindikato sa bansa.

Isang gabi, nagpahatid ang among senador sa isang rest house nito sa isang liblib na pook. Mga dalawang oras din ang biyahe. May mahalagang pulong daw na gagawin ito.

“Teban, medyo matatagalan ako. Puwede ka munang mamasyal. Heto ang isang libong piso…” sabi ni Senador Echanis sabay abot sa kaniya ng pera. Nanlaki naman ang mga mata ni mang Teban sa malaki-laking allowance na ibinigay nito sa kaniya.

“Ang laki naman po, Boss. Hindi po ba masyadong malaki? Baka ikaltas na po ninyo sa suweldo ko,” pabirong banat ni Mang Teban.

“Barya lang sa akin iyan, Teban. Basta ipangako mo sa akin, hindi ka babalik sa rest house hangga’t hindi ko sinasabi sa iyo.”

Tumango naman si Mang Teban. Kinuha ang isang libong piso at agad na ibinulsa. Umibis siya sa driver’s seat at pinagbuksan ng pinto ang amo.

Habang nagmamaneho at naghahanap ng mapaparkingan, napansin ni Mang Teban na naiwanan ng kaniyang boss ang attache case nito. Naalala niya, lagi itong dinadala ng kaniyang boss sa lahat ng mga transaksyon nito. Baka naiwanan o nakalimutan nitong dalhin.

“Dadalhin ko ba sa kaniya?” napapaisip si mang Teban. Ngunit kabilin-bilinan din nitong huwag siyang babalik sa rest house hangga’t hindi nito sinasabi. Tinangka niyang tawagan ang boss ngunit hindi ito sumasagot sa mga tawag.

Advertisement

Bahala na. Pakiramdam niya kailangan niyang bumalik upang maiabot ang attache case ng boss. Isa pa, nagkaroon siya tuloy ng kuryosidad kung bakit bigla siyang pinapaalis nito, at ayaw pa siyang pabalikin nang biglaan sa rest house.

Pagdating niya sa rest house, nagulat siya nang makita ang iba pang mga kotse. Tantiya niya ay walong kotse ang nakita niya. Subalit ang nakahagip ng kaniyang atensyon ay ang naglalakad na si Cong. Lapule na pumasok sa loob ng rest house. Anong ginagawa niya rito? Hindi ba’t magkaaway sila ng kaniyang boss?

Buo na ang loob ni Mang Teban. Anuman ang mangyaring gulo, mainam na iyong may saksi, o maipagtanggol man lamang niya ang kaniyang boss. Kaya naman palihim siyang pumasok sa rest house, na ang unang layunin ay i-abot ang attache case nito. Subalit napatda siya sa kaniyang mga narinig at nakita…

Kitang-kita niyang tila magkasundong-magkasundo ang boss at ang mortal nitong kaaway na si Cong. Lapule. May hawak silang kopita ng alak. Malakas na tumatawa si Cong. Lapule.

“Paniwalang-paniwala ang mga tao sa away natin, kumpadre. Hindi nila alam na gawa-gawa lamang natin ang lahat upang mapagtakpan ang mga negosyo natin. Mahusay ang taktikang naisip mo, na paniwalain ang lahat ng tao na labanan ang katiwalian at karapatang-pantao,” saad ni Cong. Lapule.

“Siyempre, kumpadre. Ang tawag diyan ay paglilihis ng atensyon. Kailangan nating magplano pa upang paniwalain ang lahat na magkaaway talaga tayo. Dadagdagan ko pa ang bayad sa iyo…”

Hindi kinaya ni Mang Teban ang kaniyang mga narinig. Naisip niya ang mga sinabi ng kaniyang misis. Hindi nga lahat ay tunay: may mga alahas na akala mo ay nababalot ng ginto subalit huwad lamang pala. Agad siyang bumalik sa kotse at inilapag ang attache case. Pararaanin lamang niya ang gabing ito. Bukas na bukas, gagawa siya ng isang desisyon…

Kinabukasan, agad na nagbitiw sa kaniyang tungkulin si Mang Teban. Hindi niya maaatim na paglingkuran ang isang boss na matapos niyang hangaan at gawing idolo, ay isa palang huwad. Isa pa, ayaw niyang madamay kung sakali mang mahuli o mabantad ang tunay nitong kulay.