Hindi Makapaniwala ang Mag-asawa sa Himalang Dumating sa Kanilang Buhay; Ito na nga Ba ang Matagal na Nilang Hinihintay?

Pagod na sumalampak si Aling Doray sa kanilang sofa pagdating na pagdating sa bahay. Hindi na siya sanay sa pagbiyahe-biyahe.

“Gusto mo ba’ng kape?” tanong ni Mang Isidro, mister niya.

‘Sige nga…” nasabi na lamang ni Aling Doray.

Galing ulit sila sa Obando, Bulacan. Nakipamista at sumayaw. Pinaniniwalaan kasing mabibiyayaan ang mag-asawang magsasayaw rito.

Sa malas, ito na ang pangatlong beses nila. Kung pagkatapos nito’t hindi pa rin sila mabiyayaan ng anak, ipagpapasa-Diyos na lamang nila ang lahat.

Makalipas ang isang buwan, bumili ng pregnancy test ang mag-asawa upang malaman kung nagbunga na ba ang kanilang pagsasayaw sa Obando.

“Kumusta?” tanong ni Mang Isidro.

Ipinakita ni Aling Doray ang pregnancy test. Isang guhit. Negatibo.

Advertisement

“Wala talaga, Isidro. Siguro, ito talaga ang kaloob sa atin ng Diyos. Tanggapin na lamang natin na hindi tayo magkaka-anak.”

Masuyong niyakap ni Mang Isidro ang kaniyang misis. Mahal na mahal niya ito, at hindi niya ito ipagpapalit kahit na sabihing hindi siya mabiyayaan ng anak. May problema kasi ito sa kaniyang buwanang dalaw. Napag-alamang may PCOS ito o Polycystic Ovarian Syndrome. 

“Mahal na mahal kita, Doray. Kahit na wala tayong anak, hindi naman dahilan iyan para hindi kita mahalin nang sobra-sobra.”

Dahil sa kalagayan ni Aling Doray, sanay na sanay na ito na madalang na lamang datnan dahil sa iregularidad ng kaniyang buwanang dalaw. Minsan nga, wala pa.

Upang malibang-libang naman sa buhay, ipinasya na lamang ni Aling Doray na sumali sa organisasyon ng kababaihan sa kanilang barangay upang kahit paano ay mahati naman ang atensyon niya, at hindi maisip ang kalungkutang lumulukob sa kaniyang pagkatao, dahil hindi niya mabigyan ng anak ang mister.

“Bakit hindi ninyo subuking mag-ampon?” tanong sa kaniya ng isa sa mga kasama sa samahan na si Aling Minerva, na may walong anak naman.

“Okay lang naman sa amin ang ideya ng pag-aampon, kaya lang, mas gusto pa rin namin yung sarili naming dugo at laman. Ikaw ba? Ano ba ang sikreto bakit naka-walo ka?” untag ni Aling Doray kay Aling Minerva.

“Naku, alam mo naman ang mister ko, napakahilig! Gusto ko rin naman,” natatawa na lamang si Aling Minerva.

Advertisement

“Ano ba ang pakiramdam na may anak?” tanong ni Aling Doray.

“Masaya ang magkaroon ng mga anak. Yung pakiramdam na nabigyan mo ng katuparan ang pagiging babae. Saka, yung pakiramdam na kapag tumanda na kayong mag-asawa, may mag-aalaga o titingin sa inyong dalawa kahit paano,” saad ni Aling Minerva.

Lalong napaisip si Aling Doray sa mga sinabi ni Aling Minerva. Labis siyang naghihinayang sa kaniyang sarili na hindi niya mabibigyan ng kakaibang kasiyahin ang mister. Kahit hindi ito magsalita, alam niyang sa kaibuturan ng puso nito, gustong-gusto nitong may matatawag na Junior, o kaya naman ay ‘mini me’ niya.

Minsan, pabiro niyang sinabihan ang mister na papayagan niya itong humanap ng ibang babae upang anakan.

“Basta sa akin ka uuwi at sa akin ang suweldo mo…”

Niyakap siya ni Mang Isidro.

“Doray, tigilan mo nga iyang ideya mo na iyan. Hindi kita ipagpapalit. Hindi ko magagawa sa iyo ang mga iyan, kahit na sa iyo pa nanggaling.”

Simula noon ay napadadalas na ang pamamasyal ng mag-asawa. Tinitiyak ni Mang Isidro na may oras siya para sa kanilang dalawa ni Aling Doray.

Advertisement

At lumipas ang sampung buwan. Naging abala si Aling Doray sa kaniyang mga pinagkakaabalahan sa samahan ng kababaihan. Nahilig siya sa pagsu-Zumba. Hanggang sa isang araw, biglang sumakit nang malala ang kaniyang tiyan.

“Naimpatso yata ako, Isidro,” ang sabi ni Aling Doray. Napapangiwi siya at hindi maintindihan ang napakasakit na pakiramdam sa kaniyang puson, na tila ba hinihiwa.

“Ang mabuti pa, magpacheck-up tayo. Magtungo tayo sa ospital. Baka kaka-Zumba mo iyan. Mahirap na, baka mamaya appendicitis.”

Nagtungo sila ospital upang magpacheck-up. Hindi nila inasahan ang sasabihin sa kanila ng doktor. 

“Naku misis, kagampan mo na! Manganganak ka na…”

“Manganganak? Ako? Buntis?” gulat na gulat na muling balik na tanong ni Aling Doray. 

“Opo, misis. Hindi po ba ninyo alam na buntis kayo? Sabagay, maliit po kayong magbuntis. Hindi nga halata ang umbok. At puwede rin po talagang mangyari na hindi alam ng isang babae na buntis siya,” paliwanag ng doktor.

Gulat na gulat ang mag-asawa na buntis na pala si Aling Doray, at hindi man lamang nila alam. Nakakapag-Zumba pa nga siya.

Advertisement

Makalipas ang ilang oras, pumutok na nga ang panubigan ni Aling Doray. Mabuti na lamang at mahilig mag-ipon ng pera si Mang Isidro kaya hindi nila problema ang biglaang gastos na ito. Maya-maya, nagsilang na si Aling Doray ng isang malusog na sanggol na lalaki.

Ipinagpapasalamat ng mag-asawang ang kakaibang himalang ipinagkaloob sa kanila ng Maykapal!