Inakit ng Dalagang Ito ang Matanda Niyang Amo, Isang Leksyon ang Natutunan Niya Rito

“O, Bella, bakit hindi ka na naman nakauniporme? Naka-sleeveless ka pa! Huwag mong sabihing itutuloy mo nga ang pang-aakit kay sir, ha?” sambit ni Lita sa kapwa kasambahay.

“Bakit naman hindi ko ‘yon itutuloy? Eh, kahapon nga, ang lagkit-lagkit na nang tingin sa akin no’n,” nakangising sagot ni Bella saka tumulong sa paghahanda ng almusal ng kanilang amo.

“Naku, Diyos ko, baka pagsisihan mo ang ginagawa mo!” wika pa ng kaniyang kasamahan saka bahagyang kumamot sa ulo.

“Lot, kapag ako naging asawa n’yan ni sir, magiging mayaman na ako! Bakit ko ‘yon pagsisisihan?” tanong niya dahilan upang mapabuntong hininga ang kasamahan.

“Bella, parang tatay mo na si sir! Bukod sa may asawa na siya, may mga anak pang kasing edad mo! Hindi ka ba nangangamba doon? Bata ka pa, marami ka pang ibang makikilala,” pangungumbinsi nito na hindi niya pinakinggan.

“Marami pa nga, pero sigurado ako, siya ang pinakamayaman. Eh, ano naman kung pamilyado na siya?” patawa-tawa niya pang sambit saka binuhat na ang tray na pinaglalagyan ng pagkain ng naturang matanda, “Sa kwarto niya ba ihahatid ‘to? Ako na bahala rito,” wika niya pa sabay kindat dahilan upang mapailing na lang ang kaniyang kasamahan.

Tubong probinsya ang dalagang si Bella kaya naman nang makaluwas ng Maynila, wala siyang sinayang na pagkakataon upang kumita ng pera.

Mapa-service crew sa isang fast food chain o kahit tindera ng gulay sa palengke, kaniyang pinasok. Ngunit iilang buwan lang ang palagi niyang tinatagal sa bawat trabahong pinapasukan dahil agad siyang nasisisante.

Madalas kasi siyang ireklamo ng mga customer, kada may bibili sa kaniya o makikipag-usap, palagi niya siyang nagpapakita ng motibo. Ang ila’y natutuwa rito, ngunit karamihan, naiinis sa kaniya dahilan upang tumumal ang benta ng kaniyang mga pinapasukan.

Para kasi sa kaniya, bukod sa pagkita ng pera sa trabahong pinapasukan, nais niya pang makabingwit nang mayamang lalaki, mapamatanda man o bata, basta mayaman at maiaahon siya sa hirap ng buhay, ayos na para sa kaniya.

Kaya ganoon na lang ang tuwa niya nang makapasok bilang isang katulong sa bahay ng isa sa pinakamayamang gobernador sa buong bansa. Noong una’y nagpakabait muna siya rito, kinuha niya ang loob nito sa magiliw niyang pakikipagkwentuhan dito at nang maramdaman niyang palagay na ang loob nito sa kaniya, nagsusuot na siya ng mga sexy na damit upang tuluyan nang mabingwit ang naturang matanda.

Noong umagang ‘yon, nadatnan niyang nanunuod ng telebisyon ang matanda sa silid nito. Inilapag niya ang dalang tray sa harapan nito, sinadya niyang ipakita ang itaas na bahagi ng kaniyang dibdib saka kinindatan ang matanda dahilan upang mapangiti ito.

“Hintayin mo ako d’yan,” sambit nito dahilan upang umupo siya sa higaan nito saka ngumisi, sa loob-loob niya, “Magiging mayaman na ako!”

Ngunit ang mga ngiti niya’y napalitan ng takot nang may pumasok na hindi bababa sa sampung lalaki’t bigla siyang pinaligiran sa naturang higaan.

“Pasensiya ka na, Bella, pero hindi ko kayang magtaksil sa pamilya ko. Ayos lang ba na mga tauhan ko na lang ang akitin mo? Tatlo lang d’yan ang may pamilya, pawang mga babaero pa. Kakasa ka ba?” nakangiting sambit nito dahilan upang mapatakbo siya palabas. Narinig niyang nagtawanan ang mga lalaking iyon nang siya’y kumaripas nang takbo dahilan upang labis siyang makaramdam nang kahihiyan.

Nagkulong siya sa kaniyang silid at doon ngumalngal. Agad naman siyang sinundan ng katrabaho niya saka siya niyakap.

“Bella, kung gusto mo talaga magtagumpay sa buhay, magpursigi ka. Hindi mayamang matanda ang sagot sa paghihirap na nararanasan mo,” pangaral nito sa kaniya saka pinunusan ang kaniyang luha.

Doon na siya natauhang mali talaga ang ginagawa niya. Dahil bukod sa nakakaabala na siya sa iba, nabababa niya pa ang kaniyang pagkatao para sa pera.

Napagdesisyunan niya nang umalis sa naturang bahay na iyon at muling makipagsapalaran sa kalsada ng Maynila. Naisip-isip niyang tama nga ang kaniyang kasamahan, kaya imbis na maghanap nang mayamang lalaki, naghanap siya ng trabahong makakapagpayaman sa kaniya.

Sa kabutihang palad naman, agad siyang nakahanap ng trabaho sa kantin ng isang unibersidad at doon na nga siya unti-unting nakaipon para sa kaniyang sarili.

Bukod sa nagtatrabaho na siya araw-araw sa unibersidad, tuwing gabi’y nagtitinda pa siya ng lugaw at pares. Hirap man at pagod sa araw-araw, ang mahalaga para sa kaniya’y may malaki-laki na siyang naipadadala sa kaniyang naiwan sa probinsya na galing sa malinis niyang pamamaraan.