Nabigla si Yana sa Pagdating ng Isang Lalaking Nagpabago ng Kaniyang Buhay; Hindi Niya Inasahan ang Rebelasyon

“Mama, totoo po bang wala na si Papa sa mundo?” tanong ng batang si Yana sa kaniyang inang si Aling Isay habang tinitingnan ang mga lumang litrato ng yumaong ama.

“Oo nga, anak. Ilang beses ko nang sinabi sa ’yo, hindi ba?” napapailing na sagot ng kaniyang ina. “Hindi ba’t sinabi ko sa ‘yong naaksidente noon ang papa mo, habang ipinagbubuntis pa kita? Driver kasi siya noon ng isang kumpanya, tapos nawalan ng preno ang truck na minamaneho niya. Bumangga ito sa isa pang sasakyan at biglang sumabog. Hindi na nga natin napaglamayan nang ayos ang papa mo,” malungkot pang dagdag nito.

Kitang-kita ni Yana ang hinanakit sa mga mata ng kaniyang ina habang inaalala nito ang nangyaring trahedya ilang taon na ang nakalilipas. Dahil doon, simula noon ay hindi na binanggit pa ni Yana ang kahit ano tungkol sa kaniyang ama at nagkasya na lamang siya sa paniniwalang wala na nga ito sa mundo.

Malaki ang inggit ni Yana sa ibang bata, lalo na kapag nagkakaroon ng mga event sa kanilang eskuwelahan na kailangang kasama ang mga tatay nila. Ganoon pa man, hindi naman nagkulang ang kaniyang ina sa pagmamahal sa kaniya. Kahit papaano, naibsan ang kaniyang pangungulila. Pero paminsan-minsan, nagkakaroon pa rin siya ng mga katanungan sa kaniyang isip, tulad ng kung ano kaya ang lagay nila ngayon ng kaniyang mama kung sakaling hindi nangyari ang aksidente. Siguro ay mas maayos ang kalagayan nila ngayon at hindi kailangang mag-doble kayod ng kaniyang ina para lang buhayin siya.

Binuhay siya ng kaniyang Mama Isay sa pamamagitan ng paglalabada. Bukod doon, kung anu-ano pang ibang pagkakakitaan ang pinapasok ng kaniyang ina para lang itaguyod siya, tulad ng paglalako ng kakanin, pamamasukan sa ibang tao bilang tagalinis, tagaluto, o kung ano pa. Madalas din niyang tinutulungan ang kaniyang mama upang makabawas man lang sa hirap nito.

Mabait na bata si Yana at talagang maaasahan. Kaya nga labis siyang ipinagmamalaki ng kaniyang ina. Paladasal din siyang dalagita at matulungin sa kapwa. Mahal na mahal siya nito at ganoon din naman siya rito.

Isang araw, hindi akalain ni Yana na ang lahat ng kabutihang ipinakita niya ay susuklian pala ng Diyos sa pamamagitan ng isang himala. Papasok na si Yana nang araw na iyon nang may biglang kumatok sa pintuan ng kanilang bahay. Kakaalis lamang noon ng kaniyang ina papunta sa palengke dahil mamimili ito ng pang-ulam nila sa maghapon.

Kaya naman siya lamang ang tao sa kanilang tahanan. Pagbukas niya ng pintuan ay halos malaglag ang panga ni Yana sa kaniyang nakita. Nakatayo sa kaniyang harapan ang isang lalaking kamukhang-kamukha ng kaniyang ama!

“Hello, hija. Dito ba nakatira si Isay?” tanong nito sa kaniya na halata ang kaba sa mukha.

Hindi makaapuhap ng isasagot si Yana, kaya naman tumango na lang siya. Hindi niya alam ngunit iba ang nararamdaman niyang saya sa kaniyang puso nang makita ang lalaking ito. Maraming tanong ang tumatakbo sa isip ni Yana nang mga sandaling iyon.

Totoo ba itong nakikita niya? Ito nga ba ang kaniyang papa? Kung ganoon, ay hindi pala ito totoong sumakabilang-buhay! Nagsinungaling ba sa kaniya ang kaniyang ina?

Sa kalagitnaan ng pakikipagtitigan nila ay bigla namang dumating ang kaniyang ina. Noong una ay nilampasan nito ang lalaking kausap niya.

“Yana, ano’t nandito ka pa sa bahay? Baka late ka na sa eskuwela, anak,” tanong sa kaniya ng ina. “Sino ba itong kausap mo—” ngunit sa pagharap nito sa lalaking nakatayo sa tapat ng kanilang pintuan, halos mawalan ng ulirat ang kaniyang ina nang makilala ang mukha ng yumaong asawa!

“Diyos ko po, Benjamin! Bakit mo kami minumulto ng anak mo?!” hiyaw ng kaniyang ina. Ibig sabihin, hindi ito nagsisinungaling sa kaniya. Totoong ang alam ng kaniyang ina ay wala na ang kaniyang ama!

“Hindi ako isang multo, Isay. Buhay ako! Nawalan lang ako ng alaala dahil sa aksidenteng nangyari sa akin, labing dalawang taon na ang nakalipas. Ngayon lamang muling bumalik ang aking memorya, kaya ngayon ko lang kayo nagawang hanapin ng anak natin!” umiiyak na bulalas ng lalaki.

Doon ay halos malaglag ang puso ni Yana sa tuwa. Tinakbo niya ang kinaroroonan ng kaniyang ama at niyakap ito nang mahigpit! Isang himala ang nangyari sa kanilang pamilya!

Nalaman ni Yana at Aling Isay na isang mayamang doktor pala ang kumupkop kay Mang Benjamin nang mawalan ito ng memorya dahil sa aksidente. Matanda na kasi ang nasabing doktor at wala nang sariling pamilya. Itinuring nitong sariling anak si Benjamin.

Nang mawala ito, ipinamana nito ang lahat ng kaniyang ari-arian sa lalaki, na agad namang pinalago ni Benjamin sa pamamagitan ng pagnenegosyo. Hindi siya nag-asawa ng iba, dahil alam niyang mayroon nang nagmamay-ari ng kaniyang puso. Ginawa niya ang lahat upang maalala ito.

Sa wakas ay natagpuan na ng magpapamilya ang isa’t isa. Sa wakas ay natupad ang hiling ni Yana na mabuo ang kanilang pamilya. Isang himalang maituturing ang nangyari, kaya naman malaki ang pasasalamat niya. Tunay na walang imposible sa Diyos, basta’t manampalataya ka lamang.

Nagsimula silang muling bumuo ng mga alaala bilang pamilya. Naging mas masaya ang kanilang tahanan. Nagsimula na ring maging bahagi si Benjamin sa mga gawain ng anak at asawa.

Sa paglipas ng mga araw, nagpasya silang magdaos ng isang salu-salo upang ipagdiwang ang kanilang muling pagkikita. Inanyayahan nila ang mga kapitbahay at kaibigan. Lahat ay tuwang-tuwa sa balita.

Muli nilang pinagsaluhan ang mga alaala ng masayang pamilya. Habang kumakain, ang bawat isa ay nagkuwentuhan ng kanilang mga karanasan at ng mga aral na natutunan mula sa buhay.

Naging inspirasyon ang kwento ni Yana at Benjamin sa kanilang komunidad. Pinatunayan nito na kahit gaano kalalim ang sugat ng nakaraan, may pagkakataon pa ring muling maghilom at makabawi.

Ang mga tao sa kanilang paligid ay humanga sa katatagan ng pamilya. Tinawag silang isang simbolo ng pag-asa at pagmamahal. Nagsilbing panggising ito sa iba pang mga tao na nakakaranas ng mga pagsubok.

Sa araw ng salu-salo, hindi lamang ang kanilang pamilya ang nagtulong-tulong kundi pati na rin ang kanilang mga kaibigan at kapitbahay. Ang bawat tao ay nagbigay ng kanilang makakaya upang maging espesyal ang araw na iyon.

Kaya naman hindi lamang ito naging simpleng salu-salo kundi isang malaking pagtitipon na puno ng pagmamahal at kasiyahan. Ang kanilang kwento ay nagbigay ng liwanag at saya sa puso ng bawat isa.

Nang maglaon, nagdesisyon si Yana na mag-aral ng mabuti at maging isang doktor balang araw, katulad ng naging doktor ng kaniyang ama. Ipinangako niyang gagawin ang lahat upang makatulong sa iba, lalo na sa mga taong nasa kalagayan ng kanilang pamilya.

Sa tulong ng kaniyang mga magulang, unti-unti niyang natutunan ang mga bagay na makakatulong sa kaniyang pangarap. Laging nandiyan si Benjamin at Isay upang gabayan siya sa kaniyang paglalakbay.

Ang pamilya ay muling bumangon mula sa hirap at nagpatuloy sa buhay, puno ng pag-asa at pagmamahal. Natutunan nilang pahalagahan ang bawat sandali at yakapin ang bawat pagkakataon.

Sa huli, naging matagumpay si Yana sa kanyang mga pangarap. Nakapagtapos siya ng medisina at naging isang mahusay na doktor. Naging inspirasyon siya sa mga tao sa kanyang paligid at nagpatuloy na maging ilaw sa kanilang komunidad.

At sa bawat hakbang na kanyang ginawa, lagi niyang naaalala ang mga aral na natutunan mula sa kanyang mga magulang. Patuloy niyang pinapanday ang kanyang landas, puno ng pagmamahal at pagkilala sa mga sakripisyo ng kanyang pamilya.