Mainit ang Dugo ng Kaniyang Kapitbahay sa Babae, Inireklamo pa ang Kaniyang Aso na Dahilan Daw Kung Bakit Nalugi Ito sa Online Selling; Paano Niya Ito Haharapin?

Simula nang lumipat si Julie sa nabili niyang unit sa isang subdibisyon, hindi na siya tinantanan ng kaniyang kapitbahay na si Aling Rose Ann.

Hindi malaman ni Julie kung ano ang problema sa kaniya ng kapitbahay. Unang beses na kita pa lamang niya rito ay nakabusangot na ang mukha nito sa kaniya. Gusto sana niyang tanungin kung may problema ba ito sa kaniya subalit hindi naman siya mabigyan ng pagkakataong makausap ito, dahil abala rin naman siya sa kaniyang trabaho.

Minsan, narinig niya sa isa pa niyang kapitbahay na si Aling Nena, na sinisiraan daw siya ni Aling Rose Ann.

“Iyong kapitbahay mo, si Rose Ann, naku… mainit ang dugo niya sa iyo. Kasi nakita ka yata niya isang araw na bumibili sa ibang tindahan. Eh katabi mo lang naman daw siya, bakit hindi ka na lamang daw sa kaniya bumili. Ano raw ba ang gusto mong palabasin,” saad ni Aling Nena.

“Naku ho, hindi ko ho alam ang tungkol sa bagay na iyan. Masyado ho kasi akong abala sa buhay para makinig pa sa mga tsismis. Hayaan po ninyo, kapag nakatiyempo po ako, kakausapin ko po siya nang personal,” sabi na lamang ni Julie.

Hindi rin naman kasi nagkakatagpo ang kani-kanilang mga landas, lalo na’t gabi na rin kung umuwi si Julie mula sa kaniyang trabaho. Kaya naman, tanging ang alagang asong si Patrash ang naiiwan sa bahay bilang tagabantay ng kaniyang bahay.

Ang paghaharap nina Aling Rose Ann at Julie ay naganap na nang abangan siya nito mismo sa tapat ng kaniyang bahay.

“Aling Rose Ann, magandang gabi ho, kayo ho pala? Ano pong maipaglilingkod ko sa inyo?” tanong ni Julie sa kaniyang kapitbahay. Sambakol ang mukha nito.

“Iyang alaga mo! Tahol nang tahol. Ang ingay-ingay. Alam mo bang nasayang ang online selling ko kanina, dahil sa sobrang pagtahol niya, hindi tuloy ako nakapagbenta nang maayos. Nalugi tuloy ako,” giit ni Aling Rose Ann.

“Ganoon po ba? Naku pasensiya na po kayo, Aling Rose Ann. Ako na po ang humihingi ng paumanhin kung nakabulahaw po ang aso ko sa inyo,” taos-pusong paghingi ng tawad ni Julie sa matanda.

“Hindi puwedeng ganoon na lamang iyan. Ang gusto ko, bayaran mo ang kikitain ko sana sa online selling ko na iyon, pero hindi nangyari dahil sa pambubulabog ng aso mo!” galit na sabi ni Aling Rose Ann.

“Ho? Babayaran ko ho? Bakit naman ho, hindi naman po yata kasalanan ng aso ko na walang bumili sa inyo, kasi ho kung talagang magaganda naman po ang produkto ninyo, kahit maingay pa sa paligid, may bibili po sa inyo,” hindi na nakapagtimpi pa si Julie.

“Basta! Kailangan mo akong bayaran, kung hindi irereklamo kita sa barangay.”

“Magkano ho ba ang utang ko sa inyo?” tanong ni Julie sa matanda.

“Dapat 5,000 piso ang kinita ko roon. Iyan ang utang mo sa akin,” sagot naman ni Aling Rose Ann.

Nanlaki naman ang mga mata ni Julie. Ilang segundo lamang, “Sige ho, sandali lang ho at kukunin ko ang pitaka ko.”

Saglit na pumasok sa loob ng kaniyang bahay si Julie upang kunin sa kaniyang bag, na naipasok na niya kanina, ang kaniyang pitaka. Matapos niyon, muli siyang lumabas.

“Magkano nga ho ang utang ko sa inyo?”

“5,000 piso.”

Kinuha ni Julie ang piso at sinimulan itong pakalansingin. Takang-taka naman si Aling Rose Ann sa ginagawa ni Julie.

“Anong ginagawa mo? Bakit mo pinapakalansing ang piso mo?” takang-takang tanong ni Aling Rose Ann kay Julie.

“Binabayaran ko ho kayo. Hindi ho ba’t nagkautang ako sa inyo dahil sa ingay ng aso ko? Puwes, heto po ang bayad ko, limang libong kalansing ng piso. Handa ho ba kayong manatili rito sa bahay ko hangga’t hindi ko nabubuo ang bayad?” sarkastikong saad ni julie.

“Siraulo ka ah! Irereklamo kita sa barangay!” banta ni Aling Rose Ann.

“Aling Rose Ann, nagtatrabaho ho ako sa korte bilang clerk kaya alam ko ho ang ilang mga batas. Patunayan po muna ninyo sa akin na kaya kayo hindi nakabenta ay dahil sa ingay ng aso ko. Kahit saang barangay ho tayo nakarating, hindi ho aandar ang ikakaso ninyo sa akin. Pero kung ako po ang magrereklamo sa inyo ng paninirang-puri dahil sa mga tsismis ninyo sa akin, tiyak na kayo pa ho ang magbabayad-danyos sa akin kasi may mga saksi ho ako,” pagbabanta ni Julie.

Natahimik si Aling Rose Ann. Hindi na nakapagsalita pa.

“Pasensiya na ho Aling Rose Ann pero kailangan ko na hong magpahinga. Magandang gabi po,” saad ni Julie sabay pasok na sa loob ng bahay.

Magmula noon, hindi na nagsalita pa ng anumang panunuring-puri si Aling Rose Ann kay Julie. Kapag nagtatama ang kanilang mga mata, agad itong umiiwas ng tingin. Tantiya ni Julie, nakahanap na ito ng katapat.