Umibig Siya sa Litratong Nakasabit sa Taxi, Hindi Niya Inakalang Magkikita Sila nang Personal

“Siya ang anak ko, mabait, masipag, matalino, at higit sa lahat, napakagandang dilag!” proud na sabi ni Mang Castor, isang matandang taxi driver, habang nagmamaneho.

Nangingiti na lang si Denver tuwing sasakay siya sa taxi ni Mang Castor. Halos linggo-linggo niyang naririnig ang kwento ng matanda tungkol sa anak nitong dalaga. Bagamat wala siyang ideya sa pangalan nito, sa bawat kwento ng matanda, unti-unting nahuhulog ang loob niya sa babae.

Minsan nga, tinatanong niya ang sarili kung paano niya maaaring makilala nang personal ang dalaga. Ngunit dahil sa hiya, hindi niya magawang itanong ang pangalan ng anak ni Mang Castor.

Ang tanging alam ni Denver ay napakaganda ng anak ni Mang Castor, batay sa litrato sa loob ng taxi. Araw-araw, tila lalong lumalalim ang pagnanasa niyang makilala ang dalaga sa personal.

Dahil dito, kinuha niya ang numero ni Mang Castor. Hindi naman nahalata ng matanda na ginagawa niya ito upang makadagdag pa ng pagkakataon na makarinig ng mga kwento ukol sa anak nito.

Sa bawat kwento, mas lumalalim ang damdamin ni Denver. Kahit hindi pa niya nakikilala ang dalaga nang harapan, tila nakikilala na niya ito sa pamamagitan ng mga kwento ng ama.

Isang araw, habang nagmamaneho si Mang Castor, nagkwento na naman ito. “Alam mo ba? Noong bata ‘yan, hilig kumanta, kahit wala naman sa tono.”

Napatawa si Denver sa kwento ng matanda. “Pero mataas ang self-confidence ng anak ko. Sinusunod niya ang payo ko—huwag mahiya, kundi aapihin siya ng iba,” dugtong pa ni Mang Castor.

“Napaka-swerte niyo ho sa isa’t isa,” sabi ni Denver, sinasamahan ng ngiti. Alam niyang maganda ang relasyon ng mag-ama, at palagi niya itong iniisip.

“Sana’y swertehin ka rin, hijo,” seryosong sagot ni Mang Castor. Maya-maya’y ngumiti ito. “Oh siya, nandito na tayo sa iyong destinasyon.”

Nagpasalamat si Denver at inabot ang bayad kay Mang Castor. Habang naglalakad siya sa kahabaan ng Pasay, may narinig siyang malakas na tinig na kumakanta. Wala sa tono, pero halatang nage-enjoy ang tao.

Dahil sa kuryosidad, sumingit siya sa kumpulan ng mga tao upang makita kung sino ang kumakanta.

“I did it… my way!” malakas na sigaw ng babaeng kumakanta. Tila walang pakialam sa mga tao, ang importante ay masaya siya sa ginagawa.

Halos tumigil ang puso ni Denver nang makita ang babae. “Siya yung babae sa taxi!” sabi niya sa sarili. Ito ang anak ni Mang Castor—ang babaeng madalas ikwento ng matanda, at ang babaeng bumihag sa kanyang puso.

Habang pinapanood niya itong kumanta, hindi nawala ni katiting ang pagtingin ni Denver sa dalaga. Bagkus, lalo pang tumibok ang puso niya para dito.

Laking gulat ni Denver nang tumingin ang babae sa kanyang direksyon at ngumiti. Doon siya nagkalakas-loob na lapitan ito. Saktong tapos na ang kanta ng babae, kaya ini-stretch niya ang kamay upang alalayan ito sa pagbaba.

“Hi, ako nga pala si Denver, nice meeting you… finally,” sabi ni Denver habang nag-aabot ng kamay.

Nagulat ang dalaga, pero ngumiti ito. “Ako naman si Casey,” sagot niya.

Doon nagsimula ang kanilang pagkakakilala. Palaging binibisita ni Denver si Casey sa trabaho nito, at nalaman niyang isa pala itong guro. Labis ang kasiyahan ni Denver tuwing pinapanood niyang nakikipaglaro si Casey sa mga bata.

Tuwing nakikita niyang kinakantahan ni Casey ang mga bata, lalo siyang nabibighani. Kitang-kita sa mga ngiti ng mga bata na mahal nila si Casey.

“Magiging mabait siguro siyang ina someday,” bulong ni Denver sa sarili, hindi namamalayan na nasabi ito nang malakas.

Nagulat siya nang may tumapik sa kanyang balikat. “Nahanap mo na pala siya,” sabi ng pamilyar na tinig. Nang lumingon si Denver, gulat na gulat siya nang makita si Mang Castor.

“S-sorry po, Mang Castor,” taranta niyang sagot. “Hindi ko naman po sinasadyang sundan ang anak niyo. Natutuwa lang po ako sa kanya. Pero wala po akong masamang intensyon, promise po!”

Halos matawa si Mang Castor sa sinabi ni Denver. “Pasimple ka pang binatukan ng matanda,” pabirong sabi ni Mang Castor. “Oh siya, pumapayag na akong ligawan mo ang anak ko. Pero ipangako mo na magiging tapat ka, at kung sakali mang hindi ka niya gusto, tantanan mo siya, ha?”

Masayang itinaas ni Denver ang kanyang kanang kamay. “Pangako po, Mang Castor!” sabi niya.

Simula noon, nagsimula na si Denver sa kanyang panliligaw kay Casey. Hindi naging madali para sa kanya dahil hindi basta-basta nasusuyo ang dalaga. Ngunit hindi siya sumuko.

Dahil sa kanyang katapatan at respeto kay Casey, unti-unti rin nitong binuksan ang kanyang puso para kay Denver. Sa wakas, isang araw ay narinig niya ang pinakahihintay niyang sagot.

“Oo,” simpleng sagot ni Casey na may kasamang matamis na ngiti.

Halos hindi makapaniwala si Denver. “Mahal na mahal kita, Casey. Hindi ko bibiguin ang pangako ko sa iyong ama,” sabi niya habang niyayakap ang babaeng matagal na niyang pinapangarap.

Sa wakas, natupad din ang kanyang pangarap na makilala at mapasagot ang babaeng matagal na niyang iniibig—ang babaeng nakilala niya sa kwento ng isang taxi driver.