Plano ng Ale na Tapusin na ang Buhay Kasama ang Anak Upang Makatakas sa Problema; Isang Matanda ang Sasagip sa Inosenteng Buhay

Isang kalabog ang narinig ng ginang na si Gina habang siya ay nasa kalagitnaan ng pagtulog, dis oras na ng hatinggabi. Agad naman siyang tumayo upang silipin kung ano ang nangyayari. Gulat ang sumalubong sa ginang matapos makita na basag ang kaniyang bintana matapos itong pagbabatuhin ng ilan sa mga taong dumaan.

Habang nililinis ni Gina ang mga piraso ng bubog sa kanilang sahig, bigla na lamang niya nakita ang limang taong gulang na anak na si Buboy mula sa kaniyang likuran. Dahil sa kaniyang pagkagulat, hindi sinasadyang nasugatan ni Gina nang malaki ang kaniyang kamay. Tumayo siyang muli upang hugasan ang kaniyang sugat at gamutin ito.

“Mama, bakit po basag yung bintana natin?” mahinahong tanong ng kaniyang anak.

“Ah.. eh.. Mga ibon lang, ‘nak. Mga ibon lang naman ‘yon,” tugon naman ni Gina kay Buboy na nakatitig sa kaniya habang ginagamot nito ang sariling sugat.

Ilang sandali pa nga at pinatulog na rin muli ni Gina ang anak. Habang siya naman ay hindi dapuan ng antok dahil sa takot na kung ano ang gawin sa kanilang mag-ina ng taumbayan. Luha ang bumuhos sa mga mata ni Gina habang nakatulala lamang sa kawalan ng gabing iyon.

Ilang linggo pa lamang kasi ang lumipas matapos makulong ang kaniyang asawa na si Junior dahil sa karumal-dumal na kr*men nitong ginawa. Lahat naman ng mga iyon ay nangyari nang hindi alam ni Gina at ng kaniyang anak. Hindi na rin nagtagal ang kaniyang mister sa kulungan dahil nanlaban raw ito sa mga pulis at tinapos ang sariling buhay. Samantala, naiwan naman siya at kaniyang anak na tinatanggap ang labis na pagkamuhi ng mga tao dahil sa kasalanan ng mister.

Dumating ang isang araw na nakilala ni Gina ang matandang basurera. Si Aling Rosa ang gusgusing matanda sa kanilang lugar na palaging may bitbit na saging at mga sako. Karamihan sa kanilang lugar ay itinuturing na may sakit daw sa pag-iisip ang matanda kahit ang totoo ay wala naman talaga itong sakit.

Malakas na katok ang narinig ni Gina mula sa kanilang pinto. Agad na kinuha ng ginang si Buboy at itinago ito sa kanilang silid. Binuksan niya ang pinto habang hawak sa isang kamay ang isang patalim. Nang buksan niya ito, malaking ngiti ang sinalubong ni Aling Rosa sa ginang.

“Papakuha ka ng basura, ineng?” nakangiting tanong ng matanda. Nakahinga naman nang maluwag si Gina dahil hindi naman pala panganib ang nasa likod ng pinto.

“Wala ho. Wala kaming basura,” malamig na tugon ni Gina sa matanda.

“Oops! Nakita ko ang mga basura mo doon. Heto na’t papasok ako!” pabirong wika muli ng matanda at tuluyan na ngang pumasok sa loob ng bahay at kinuha ang mga basura. Wala naman nang nagawa si Gina kundi pabayaan na lang ang makulit na matanda.

Araw-araw ay nasanay na rin si Gina sa pangungulit ng matandang si Aling Rosa. Hindi na rin niya tinatago si Buboy mula sa matanda. Hindi rin nagtagal, naging magkasundo ang mag-ina pati na ang matanda.

Dumating ang isang hatinggabi kung saan isang kapahamakan ang muling nakaamba sa mag-ina. Wala man lang kaluskos na narinig si Gina subalit nagising na lamang siya nang makita ang patalim na nakatutok sa kaniyang leeg. Halos hindi makahinga o makagalaw man lang ang ginang nang makita iyon sa kaniyang harapan.

“Akala mo matatahimik na kayo dahil lamang nawala na ang asawa mo? Pwes! Nagkakamali ka!” isang malaking sugat sa kaniyang braso ang natamo ni Gina mula sa misteryosong lalaking pumasok sa kanilang bahay. Matapos sabihin ang mga salitang iyon sa ginang, mabilis rin itong tumakbo palabas ng kanilang bahay.

Mabilis niyang sinuri kung ayos lamang ang kalagayan ng anak. Nang makita na mahimbing ang pagkakatulog ni Buboy, nakahingang muli nang maluwag si Gina.

Lumipas pa ang mga araw at hindi na nakakatulog nang maayos si Gina. Lagi siyang balisa dahil baka kung ano na naman ang mangyari sa kanila. Takot ang nararamdaman ng ginang hindi lamang para sa kaniya kundi lalo na sa kaniyang anak.

Isang paraan ang tanging naisip ni Gina- ang tapusin na lamang ang kaniyang buhay pati na ng kaniyang anak. Kaya naman, simula kinaumagahan, agad siyang nag-isip ng paraan upang mabilis at hindi masakit ang pagpanaw nilang mag-ina.

Dito natagpuan ni Gina ang paraan ng pag-inom ng isang gamot na siyang magpapatigil ng tibok ng kanilang puso sa loob lamang ng tatlumpung minuto matapos inumin ang gamot. Sa kabila ng mataas na presyo ng gamot na iyon, agad siyang bumili ng dalawang piraso nito at nakatakda niyang gawin ang plano kinagabihan.

Noong hapon ring iyon, muling napadaan si Aling Rosa upang kumpiskahin lahat ng mga basura nina Gina. Katulad ng dati, ramdam ni Gina na para silang normal na tao kapag kapiling ang matanda.

“Aling Rosa, salamat po sa lahat,” naluluhang wika ni Gina sa matandang agad na naman nagbiro.

“Ay naku, ineng! Matagal pa akong mawawala. Kung makapagsalita ka naman parang lilisan na ako!’ biro pa ng matanda sa ginang.

Nang dumating ang gabi at nakabihis na ng pantulog ang mag-ina. Tumingin nang malalim at diretso si Gina sa kaniyang anak. Hindi na napigilan ni Gina ang mapaluha dahil wala siyang ibang maisip na paraan upang matakasan ang kanilang mahirap na sitwasyon.

“Anak, meron akong kendi dito. Tig-isa tayo ni mama ha. Iinom muna si mama tapos ikaw naman. Ayos ba ‘yon?” nakangiti ngunit lumuluha ang ginang habang sinasabi ito sa kaniyang anak na labis ang tuwa nang malaman na kendi ang hawak ng ina.

Mabilis na ininom ni Gina ang gamot. Habang siya ay nakatitig sa anak at yakap yakap ang maliit na katawan ni Buboy. Patuloy ang kaniyang luha habang hinihintay na inumin ni Buboy ang parehong gamot. Ngunit isang kalabog ang muling narinig ni Gina kung kaya’t kinuha niya ang gamot sa kamay ni Buboy at sinilip ang kinaroroonan ng kalabog.

Nang buksan ang ilaw, nakita niya roon si Aling Rosa na nakangiti sa kaniya. Ibubuka pa lamang ni Gina ang kaniyang bibig nang bigla na lamang nanikip ang kaniyang dibdib at tuluyan na nga siyang bumagsak sa kaniyang kinatatayuan.

Pagkalipas ng ilang buwan, kinupkop ni Aling Rosa si Buboy matapos yumao ni Gina. Natapos na rin ang galit ng mga tao dahil sa labis na awa nila sa naging buhay ng mag-ina. Mabuti na lamang at mayroon kahit na isang buhay ang nasagip sa tulong ng matanda. Dahil hindi kailanman sagot ang pagtapos ng buhay upang maresolba ang mga problema sa buhay.