Kahit Sino Raw ang Mangutang sa Aleng Ito ay Hindi na Makakaahon; Malalaman ng Babae sa Huli ang Totoong Sumpang Dala ng Ale

“Naku, Mhela, kahit anong piga mo sa akin ay wala talaga akong mapapahiram sa’yo. Kung gusto mo ay may irerekomenda akong uutangan mo. Kaya lang handa ka ba sa kapalit? Sa kahit anong kapalit?” tanong ni Aling Yolly sa kaniya.

“Parang natakot naman ako sa kahit anong kapalit na sinasabi niyo, Aling Yolly, magbabayad naman po ako. Tinamaan lang talaga ng COVID si mister at si bunso kaya kailangan ko talaga ng pera ngayon,” paliwanag muli ni Mhela sa ale.

“Ayon na nga, alam mo itong sasabihin ko sa’yo ay nilalapitan talaga ‘to ng mga kapit sa patalim na. Makakahiram ka rito ng pera kaagad pero kailangan mong magdala ng litrato mo sa kaniya,” pabulong na sinabi ng ale sa kaniya.

“Ano naman daw ho ang gagawin sa litrato ko?” tanong ng babae sabay lahad pa lalo ng kaniyang tenga.

“Ewan ko lang, basta wala siyang tubo sa pautang pero kasi ano,” pag-aalangang sagot ng ale bigla sa kaniya.

“Walang nakakabayad sa kaniya at mas lalo pang nalulubog sa utang,” tuloy ni Aling Yolly.

“Akala ko naman kung ano’ng mangyayari. Huwag po kayong mag-alala dahil makakabayad ako,” malakas na loob na sinabi ni Mhela sa ale at pinuntahan na nga ang babaeng sinasabi nito para makahiram siya ng pera.

“Huwag po kayong mag-alala’t makakabayad din po ako kaagad sa susunod na buwan,” masayang sabi ni Mhela sa ale na mabilis na nag-abot ng sampung libong pera sa kaniya. Matanda na ito ngunit masasabi mo kaagad na marami pa ring pera ang ale dahil sa mga gamit niya sa bahay at mga alahas na nakasuot sa kaniya.

“Saka mo na sabihin sa akin ‘yan kapag makakabayad ka na talaga,” ngiting sagot sa kaniya ni Aling Maricel.

“Matanong ko lang po, aanhin niyo po ang litrato?” hindi napigilang tanong ng babae sa ale.

Hindi ito sumagot at nginitian lamang si Mhela na siyang nakapagpatindig ng balahibo ng babae kaya naman dali-dali na siyang umalis.

Ilang araw pa ang lumipas ay nakapagtanong-tanong ang babae tungkol kay Aling Maricel at sa mga umutang dito.

“Naku, hindi ko rin malaman kung ano ang nangyari basta simula nang umutang ako sa kaniya ay para na akong nasumpa. Hindi na ako makaahon sa utang, sa kaniya man o maging sa ibang tao,” malungkot na sabi ng isa niyang kapitbahay.

“Baka naman ho kapos lang talaga kayo kaya hindi pa makabayad ng utang,” singit ni Mhela sa babae.

“Hindi, Mhela, sabi nila ay dinadasalan daw ni Aling Maricel ang mga litrato natin at inaalay sa d*monyo para hindi na tayo umahon pa sa kahirapan na ito. Sige nga ipaliwanag mo ang panghihingi niya ng litrato sa atin? Kahit gano pa kalaki ang utangin mo sa kaniya ay bibigyan ka niya ng walang patong na interes, tanging litrato lang ang kapalit! Hanggang ngayon ay nagbabayad ako ng utang sa kaniya at kailangan ko pang mangutang sa iba para makabayad lang. Ito na ang sumpa ni Aling Maricel,” sabing muli ng kapitbahay nila.

Napakunot naman ng noo si Mhela at hindi niya malaman ang mararamdaman sa kaniyang mga naririnig. Kaagad siyang umuwi ng bahay at sinabi ito sa may sakit niyang mister. Parehas sila ng iniisip kaya naman gumawa kaagad ng paraan si Mhela upang mabayaran ang matanda sa lalong madaling panahon. Nangutang siya at nagbenta ng kung ano-ano para lamang maibalik kaagad ang sampong libong perang nakuha niya rito.

“Aling Maricel, ito na ho ang utang ko sa inyo. Salamat po,” kinakabahan na saad ni Mhela sa matanda sabay abot ng pera rito.

Hindi naman nagsalita ang ale, imbes ay binilang lamang ang perang binigay niya at ngumiti kay Mhela.

“Salamat at nawa’y maayos na ang kalagayan ng pamilya mo,” biglang sabi ni Aling Maricel sa kaniya.

“Pwede ko na po bang makuha ang litrato ko?” kinakabahan pa rin na saad ni Mhela rito.

“Oo naman, ibibigay ko talaga sa’yo ‘to,” masayang sagot ng ale sabay abot ng litrato niya.

“Hindi po ako kasali sa mga iaalay niyo dahil hindi umubra sa akin ang sumpa. Tama po ba? Kasi nakapagbayad po ako kaagad?” hindi napigilang tanong muli ng babae sa ale.

“Anong sinasabi mong sumpa?” tanong naman kaagad ni Aling Maricel sa kaniya.

“Sabi po kasi ng may mga utang sa inyo na kaya niyo raw kinukuha ang mga litrato kasi inaalay niyo raw po sa d*monyo para mas lalo pang lumubog sa utang ang mga tao,” balik naman kaagad ni Mhela rito ngunit malakas na tawa lamang ang ibinalik sa kaniya ng ale.

“Grabe! Ganoon na ba ang kwentong kumakalat ngayon tungkol sa akin?” halakhak na tanong ng ale sa kaniya.

“Kung ano-ano na lang talaga ang lumalabas sa mga tao sa tuwing hindi sila nakakabayad. Ewan ko ba, pero wala akong sumpa! Diyos ko naman, nagmagandang loob lang akong magpahiram ng pera dahil aanhin ko naman ang kaban-kaban na yaman ko kung magiging sugapa pa rin ako sa edad na ito, ‘di ba?” halakhak pa ring saad ni Aling Maricel sa kaniya.

“E para saan po ang litrato? Saka bakit po hindi na sila nakakabayad sa inyo?” pilit pa ring tinanong ni Mhela rito.

“Para ‘yun sa barangay o sa pulis dahil kung tatakbuhan man nila ako ay may mapapakita akong litrato at pwede kong ipakalat sa buong mundo na itong taong ito ay hindi marunong magbayad ng utang! At hindi ko rin alam kung bakit hindi sila nakakabayad sa akin! Ikaw, tanungin mo ang sarili mo bakit ka nakabayad sa akin at kung may pagkakataon ba e tatakbuhan mo ako? Diyos ko, grabe ang tawa ko sa nalaman ko ngayong araw! Pero salamat dahil nalaman ko ang mga ito,” pahayag ni Aling Maricel sa kaniya.

Doon na umalis si Mhela at alam niya ngayon na hindi totoo ang sumpa o kung ano mang kumakalat na balita tungkol sa ale. Sa huli, alam ni Mhela na kung gaano tayo kagaling umutang ay ganoon din dapat tayo kagaling magbayad dahil ito lamang ang tanging makapagpapalaya sa atin sa sumpa ng paglubog sa utang.